น้ำค้าง

บนข.

 
เจ้าหยาดน้ำค้างมาเยี่ยมเช้า                                               
เจ้าหยาดหยดเกล็ดพราวมาจากไหน
เจ้าหยาดมาจากฟากฟ้าใด                                  
กลั่นเป็นหยาดหยดใสอยู่พราวตา

เจ้าผู้มีนามว่าน้ำค้าง                                            
มณีพร่างพร่ำพรอดกับยอดหญ้า
 หรือเจ้าคือรัตติกาลอันผ่านมา                         
แล้วอำลาไปลับกับตาวัน
 
หรือเจ้าคือน้ำตาของคนโศก                             
ผู้วิโยคท้อแท้รักแปรผัน
จึงกลั่นหยดน้ำตาความจาบัลย์                          
เป็นอุษาโศกศัลย์ทิพย์วารี
 
หรือฟ้าสั่งจากฟ้าเวหาหน                                 
ในคืนค่ำเดือนหม่นดาวริบหรี่
 เป็นหยาดหยดน้ำค้างรมณีย์                             
ปลอบทุกชีวีใต้เดือนดาว
 
 เจ้าผู้มีนามว่าน้ำค้าง                                          
เจ้าคือความอ้างว้างสายลมหนาว
แต่งแต้มยอดหญ้าลดาพราว                              
ปลอบทุกกรวดเม็ดร้าวคลายร้าวราน
 
ก่อนเจ้าจะสลายร่าง                                            
ทิ้งยอดหญ้าอ้างว้างผันผ่าน
ก่อนอาทิตย์ลืมตาทิวาวาร                                  
สาดแสงประหารแห่งสุรีย์
 
บอกข้าได้ไหมเจ้าน้ำค้าง                                   
เจ้าเคยอ้างว้างบ้างไหมนี่    
หรือเจ้าเพียงผ่านมามิยินดี                                
ทุกขณะนาที...ความเปลี่ยนแปลง..!!