เมื่อใบไม้ปลิดปลิวละลิ่วหล่นให้เกลื่อนก่นลงดินดังสิ้นค่าเพียงลมโบกโกรกหวิวพัดพลิ้วมาก็ลับตาหายวับกับสายลมเปรียบดังเช่นสัจจธรรมค้ำุจุนอยู่เพื่อเรียนรู้ความชื่นความขื่นขมโลกมีเกิดมีดับสลับปมมีรื่นรมย์...สุข,เศร้า...เคล้าคละกันเคยถูกแดดลูบโลมชะโลมต้องอีกละอองฝนสาดจนหวาดขวัญขาดน้ำใจพอเพียงเลี้ยงชีวันใบไม้พลันซวนซบลงกลบดินแล้วใบไม้ใบสุดท้ายก็กรายจากเหลือเพียงรากหยั่งใจให้ถวิลเพียงต้นกล้าต้นใหม่ได้ยลยินมิรู้สิ้นบรรจบทวนทบรอย
din 14 พ.ค. 2556 18:32 น. - ID 147131 
4060
33
14
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
