นกปากห่างเคียงคู่ท้องนาไทย

ป๋อง สหายปุถุชน

ปีกกระพือเยื้องย่างหว่างต้นข้าว				
บินหลบหนาวข้าวเขาดินแดนไกล				
ไซบีเรียบินมา ณ.ถิ่นไทย				
ข้ามพงไพรหมื่นไมล์ใจเดียวกัน				
				
ในท้องนามีอาหารอันอุดม				
หอยเชอรี่หอยขมจิกกินพลัน				
อีกหอยโข่งปูปลามาแบ่งปัน				
ลูกนกนั้นอิ่มท้องไม่ร้องกวน				
				
นกปากห่างอาศัยอยู่เป็นฝูง				
เช้ายันรุ่งบินมาพาขบวน				
ลงท้องนาหากินอยู่ริมสวน				
ยามรัญจวนหลับนอนบนคอนตน				
				
นกปากห่างเก็บกิ่งไม้ใช้สร้างรัง				
ยืนคอตั้งหลับตาท้าลมฝน				
ขนเปียกกายใช้ปากไซ้ตากลมบน				
ยังสับสนเสียงปืนคืนฝนพรำ				
				
เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองต้องสงวน				
แต่เกือบจวนสูญสิ้นถิ่นลำนำ				
ไข้หวัดใหญ่2009เศร้าระกำ				
ข่าวระส่ำเชื้อร้ายได้นำพา				
				
ทั้งชาวบ้านยังรำคาญเสียงนกร้อง				
ขนตัวพองหลุดปลิวตามทิวหา				
ขี้เปื้อนเปรอะส่งกลิ่นถิ่นท้องนา				
ต่างอ่อนล้ากับโรคร้ายไม่ต้องการ				
				
เดี๋ยวนี้นกปากห่างไม่ไปไกล				
มันอาศัยที่หากินแหล่งอาหาร				
อยู่เมืองไทยไม่กลับไปดั่งวันวาน				
สุขสำราญเคียงคู่อยู่ท้องนา				
 ป๋อง สหายปุถุชน