ทุ่งนา.. แห่งรักแท้

พันหนึ่งราตรี..

ติดตาม "เล่ากลอนจากภาพ"  ในบทนี้ที่บ้านน้อยของข้าพเจ้า 
http://sweetyland.multiply.com/journal/item/42
เมฆบนฟ้า ตั้งเค้า ครื้มครื้มฝน
ก่อตัวจน มืดดำ ฉ่ำน้ำหนาว
มุ่งม้วนตัว คล้อยต่ำ ไอน้ำพราว
เหมือนเร่งเร้า ปลดปล่อย  ธ สายธาร
พิรุณแรก โปรยมา พื้นดินชื่น
มิอาจขืน แตกระแหง แล้งอยู่ได้
กลิ่นอายดิน หอมฟุ้ง จรุงใจ
ธรณีไซร้ ชุ่มน้ำ ช่ำภูมิดล
ได้เวลา ร่วมแรง กันแข็งขัน
ด้วยใจมั่น ศรัทธา ในหน้าฝน
ทั้งสองแรง เจ้าทุย กันกับคน
สู้ขยัน อดทน กรำผืนนา..
ต้นกล้าน้อย ค่อยผุด แทงปลายยอด
ค่อยค่อยสอด แทรกดิน มาอวดโฉม
ด้วยสายน้ำ ช่วยเสริม มาชโลม
ผุดถาโถม ต่อสู้ ชูยอดใบ
พ่อกับลูก ช่วยกัน มุ่งมั่นสร้าง
ทุ่งไม่ร้าง สีเขียว ดูสดใส
เริ่มชีวิต บนผืนนา พากันไป
ด้วยหัวใจ ชาวนา น่าชื่นชม..
พื้นนา ผืนนี้ มีชีวิต
เพราะด้วยจิต วิญญาณ ที่สร้างสม 
และด้วยแรง ของชาวนา ช่วยกล่อมกลม
บรรเลงพรม เพลงข้าว ตราบเท่านาน
เจ้าต้นกล้า เริ่มใหญ่ อวดรวงแล้ว
เป็นทิวแถว โน้มน้อม ดูอ่อนหวาน
สีรวงเจ้า เขียวสด งามตระการ
ใครเล่าขาน ดีใจ เท่าชาวนา
เพลานี้ ท้องทุ่ง รุ่งไสว
สีอร่าม งามจับใจ ไปทั้งผืน
ไอหมอกล้ำ ย้ำสีทอง ทุกวันคืน
มิอาจขืน โหยหา นาทองธาร
ดูเด็กน้อย เริงร่า กลางท้องทุ่ง
เจ้าไม่มุ่ง เสาะแสวง แก่งแย่งฆ่า
เจ้านั้นใช้ ชีวิต เช่นธรรมดา
มีชีวา สดชื่น รื่นภิรมย์
เล่นสนุก ในท้องทุ่ง เถิดเด็กน้อย
จงอย่าคอย คิดทาง เข้าเมืองหลวง
เจ้าจะเจ็บ ยิ่งกว่าข้า คนช้ำทรวง
อยากละทิ้ง เมืองหลวง กลับท้องนา
อยากกลับไป ใช้ชีวิต ดั่งเช่นเจ้า
เป็นผู้เฒ่า ผู้แก่ แน่วแน่หมาย
อยู่ในธรร  มชาติสรร  ทุกวันวาย
แม้นมลาย ก็ขอตาย ในทุ่งนา..
http://sweetyland.multiply.com/journal/item/42
อยากให้ท่านผู้อ่านได้เห็นภาพที่ประทับใจ  โดยเฉพาะภาพที่เล่าภาพสุดท้าย  ท่านได้เห็นแล้ว คงอดอมยิ้ม ไม่ได้เป็นแน่แท้
พันหนึ่งราตรี..