สร้อยสายบัว...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
แดดอ่อนอ่อน แสงสาย ในบ่ายคล้อย
หมู่เด็กน้อย หัวเราะเย้า เงาไม้ใหญ่
บ้างดำน้ำ ว่ายแซง แข่งกันไป
กรรเชียงหงาย ว่ายเรียง เสียงอื้ออึง
บ้างเก็บบัว ค่อยหัก ถักเป็นสร้อย
บรรจงร้อย สร้อยขวัญ ที่ฝันถึง
ตุ้มเป็นดอก งามรับ ก้านกลมกลึง
สายใยตรึง ฝันน้อยน้อย สร้อยสายบัว
มุ่นเมฆหม่น ปลายนา ริมฟ้าสวย
ลมระรวย ตะวันลา ฟ้าสลัว
กรุ่นเรียวรวง สาปควาย รอบกายตัว
ยังวนทั่ว ในรู้สึก ยามตรึกตรอง
ในเรือนชาน แสงตะเกียงเสียงหริ่งหรีด
แว่วโหยหวีด อื้ออึง ริมบึงหนอง
ลมกลางคืน พัดพราย ผ่านชายคลอง
จันทร์นวลครอง เวิ้งฟ้า สง่าไพร
เก็บดอกบัว ค่อยหัก ถักเป็นสร้อย
บรรจงร้อย สร้อยฝัน วันสดใส
บัวชมพู งามสคราญ ทั้งก้านใบ
แม้ร่มใน ตะแบกบัง ยังงดงาม
ทิพย์โนราห์ พันดาว