จากฝั่ง...ถึงสายน้ำ
นกตะวัน
ไม่อาจเก็บคลื่นลูกไหนในกายฉัน
เพราะฝั่งนั้นมันก็แค่ที่แลเห็น
จึงต้องปล่อยคลื่นเหล่านั้นอย่างที่เป็น
ทนลำเค็ญล่องต่อไปในสายน้ำ
ฉันขอเก็บเพียงแค่กระแสคลื่น
ซัดวันคืนสาดกระเซ็นทุกเย็นย่ำ
ไว้ในใจร้าวระบมแต่ดื่มด่ำ
ก่อนคลื่นซ้ำซากนั้นพลันจากลา
นับจากนี้ต่อไปในวันหนึ่ง
คลื่นสวยซึ้งคงสูญหายไม่มาหา
หากสายน้ำแห้งไปตามเวลา
ฝั่งซ้ายขวาอย่างฉันพลันสิ้นลง
นกตะวัน
ยังจะเป็นสายน้ำที่ฉ่ำชื่น
ทุกวันคืนไหลหลั่งถึงฝั่งนั้น
มิหายห่างกลางแดดแผดร้อนกัน
พฤกษานั้นคงไว้ให้ยาวนาน
คลื่นจะมาหาฝั่งยังคืนฝัน
นึกถึงวันเก่าก่อนอ้อนรักหวาน
ยังครองรักกันไปในวิมาน
เวลาผ่านแสนไกลไม่ลืมเลือน
รอยทราย