สุดจะสรรพรรณาหาคำอ้าง ยิ่งระหว่างที่เวิ้งรอบหอบฟ้าฝน มาแต้มภาพซาบซ่านพล่านกมล เหมือนได้ยลทะเลหมอกระลอกไกล ทั้งหมุนวนจนสุดท้ายได้ประทุ เสียงดั่งพลุแหวกผ่านม่านฟ้าไฉน แสงแปลบปลาบวาบว่างสว่างใจ ลมโชยไล่ปลิวพัดสะบัดลอย ลมหมุนวนระคนน้ำที่กรำสาด สุดฟ้าดาดมาเคียงพื้นครื้นเป็นฝอย ยิ่งเล่นล้อลมลื่นครืนกลบรอย ฝนสาดคอยรอห่าฝนหล่นชะล้าง เพียงอึดใจยินครืนเสียงแล่นเรียงไล่ เป็นฝนใหญ่หล่นมาปิดฟ้าสาง แนวมืดคลุมครอบพื้นดินทุกถิ่นทาง เหลือความสว่างได้มองเมียงคือตะเกียงไฟ...