“ธรรมชาติลีลา”

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

ธรรมชาติลีลา  ( เสาวรจนี )
     ณ ราตรีมีโสมงามจรัสแสง
ดาวแต่งแต้มประทินฟ้าเวหาหาว
พระพายชื่นลูบไล้แสงแห่งดาว
สุขสกาวสว่างเพ็ญเย็นชื่นใจ
     กระแสสินธิ์ยังไหนเอื้อยอย่างเชื่องช้า
หมู่มัจฉาต่างแหวกว่ายใต้ธารใส
วิหกเผอละเมอร้องกับเรไร
คงเสียใจอาลัยรักที่ร้างลา
     ดอกปทุมอวบอูมอิ่มน้ำค้าง
เด่นอยู่กลางวารีสีเขียวขาว
พระจันทร์หยอกสายชลเพื่อมเป็นเหลื่อมพราว
แวววับวาวดังมณีบุรีพรหม
     ขุนคีรีโค้งงามทอดตามหล้า
ดังอ่อนร่างชมความงามเวหาหน
หรือเจ้าถูกลมเล้าลามเลียลน
จึงผ่อนปรนโอนอ่อนร่างตามลมเลียฯ
     สุมามาสแจ่มฟ้า                จรูญหาว
พราวพร่างจรัสดาว                 แต่งแต้ม
พระพายรื่นเชยดาววาว           ยวนหยั่ว
ยามค่ำบุหลันแจ้ง                   แจ่มจ้าฟ้างามฯ
     ธาราสงบนิ่งคล้าย               หยุดไหล
มัจฉาว่ายเวียนไป                   ทั่วคุ้ง
ลมเชยผ่านปทุมไหว               โดดเด่นงามเลิศ
โสมส่องชลเหลื่อมรุ้ง               ดั่งแก้วเมืองเทวัญฯ
     ปักษาผวากู่ก้อง                   พงพนา
ดุจดังเสียงโหยหา                    ร่ำไห้
อาดูรคู่เคียงคลาด                    จรถิ่นจรไกล
ทุกค่ำคืนร่ำไห้                         คั่งคั้นทรวงกมลฯ
     พนมนอบร่างโน้ม                ตามภพ
กายอ่อนทอดจด                       แผ่นหล้า
ขุนเขาแกร่งยังสยบ                  นบแด่เบื้องนภา
งามสิ่งใดกล่าวอ้าง                   บ่สู้งามโพยมฯ
             .แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.