ปักษาสวรรค์.....

คีตากะ

โอ้ ปักษาสวรรค์แสนบรรเจิด
เจ้าเตลิดเหินฟ้า ณ แห่งไหน
ดินแดนที่ลมสงัดมิพัดไกว
ฤามุ่งไปเหนือรุ้งงามนิรนามแดน

ณ ที่ตะวันไร้เงาเจ้าเคยคุ้น
ชายฝั่งอุ่นไร้ทรายพรายเหลือแสน
ฝากรอยเท้าเจ้าไว้ในดินแดน
ณ ถิ่นแคว้นทิพย์อาหารหอมหวานอวล

ความกระหายเจ้าดับลงลับแล้ว
เมืองเพริศแพร้วพึงใจให้เจ้าหวน
บินไปเถิดบ้านเกิดเจ้าเร้ารัญจวน
แห่งสรวงสวนวิจิตรสถิตเนา

โอ้ ปักษาสวรรค์บรรเจิดจ้า
สู่เคหาแห่งรักสลักเสลา
ณ บ้านเกิดเลิศยิ่งงามพริ้งเพรา
ท่ามหมู่เงาเมฆสีม่วงล่วงอาลัย

กางปีกอันสว่างกระจ่างสุด
บินเร่งรุดสู่แมนแดนไสว
ด้วยดวงจิตคุกรุ่นละมุนละไม
ตามเสียงพิณอันไร้สายไปเทอญ

เจ้าจะบรรลุถึงซึ่งจุดหมาย
แดนพริ้งพรายไร้กาลพานหาวเหิน
อาบคงคาแห่งสุขสนุกเพลิน
ก้าวย่างเดินทุ่งงามความเยาว์วัย

ส่งเสียงร้องกับพระเจ้าเคล้าวจี
ก่อดนตรีแสนเพราะเสนาะใส
เริงสราญขานขับเสียงจับใจ
ณ แดนไกลชั่วนิจนิรันดร์กาล

โอ้ ปักษาแห่งสวรรค์อันตราตรึง
เจ้ารู้ซึ้งถึงความรักจักเอ่ยขาน
รู้ลึกซึ้งความเมตตาพาเบิกบาน
แทนพยานแห่งสวรรค์อันจริงใจ

โปรดรับฉันเอาไว้ในปีกกล้า
ทรงพลานุภาพทาบฟ้าใส
ฉันต้องการกลับบ้านตระการไกล
บ้านพิไลไกลโพ้นบนชั้นฟ้าฯ