แหกขี้ตาทุกเช้าฉันสับสน งัวเงียปนหลากคำถามน่าสงสัย ต้องทำเหมือนๆเดิมเพื่ออะไร และทำไมต้องต่อสู้และดิ้นรน อาบน้ำเสร็จแต่งตัวเข้าoffice ก็ยังคิดวกวนและสับสน บนถนนหลากรถราหลายผู้คน ต่างวิ่งวนไปมาเหมือนทุกวัน ตื่นขึ้นมาไปทำงานตั้งแต่เช้า อยู่กับเรื่องเก่าๆไม่เปลี่ยนผัน พอตกเย็นก็ทำตัวเหมือนๆกัน ไม่เที่ยวเล่นจนยันเช้าก็เข้านอน ตื่นเช้ามาก็เหมือนเดิมเหมือนวันก่อน วันก่อน วันก่อน และวันก่อน คิดไปคิดมาจนเข้านอน เหมือนวันก่อน ก่อนวันนี้ และทุกวัน มองออกไปไกลเมืองใหญ่ที่น่าเบื่อ ไม่น่าเชื่อเห็นเพชรงามอยู่ที่นั่น อยากสัมผัสไอธรรมาติบ้างสักวัน เมืองใหญ่นั่นแท้จริงไม่น่าอภิรมณ์ อยากสัมผัสไอดินและกลิ่นหญ้า ให้พัดพาปัดเป่าทุกข์ที่ทับถม เห็นรอยยิ้มบริสุทธิ์ที่น่าชม ดีกว่ายิ้มขมขมของคนเมือง เบื่อสรรพเสียงต่างต่างในเมืองใหญ่ แต่อยากได้ยินสกุณาลำนำเรื่อง อยากเห็นสายน้ำไสไหลเนื่องๆ ไม่อยากเห็นน้ำในเมืองที่เหม็นดำ เบื่อผู้คนแก่งแย่งชิงดีเด่น อยากจะเห็นน้ำใจจริงที่เย็นฉ่ำ อยากจะเห็นคนงดงามในการกระทำ ไม่ใช่ยำเครื่องตกแต่งหวังงดงาม
11 กรกฎาคม 2552 12:55 น. - comment id 1012805
วันหยุดยาว วันว่างๆก็ไปพักผ่อนเมืองป่าบ้างนะคะ สดชื่น สดใสนะคะ
11 กรกฎาคม 2552 12:58 น. - comment id 1012807
มาลพบุรีป่ะร่ะ
11 กรกฎาคม 2552 18:17 น. - comment id 1012880
สังคมสมัยนี้ ได้แต่ทำใจนะครับ การอยู่กะคนที่เราไม่ค่อยจะชอบลักษณะนิสัยเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ ไม่มีความเป็นพี่เป็นน้อง นอกจาก ผลประโยชน์ ผมก็เบื่อเหมือนกัน แต่เราต้องทำใจรับสภาพ อย่างน้อย เพื่อนดีๆ สัก 2-3 คน ก็ต้องมีบ้างล่ะ
11 กรกฎาคม 2552 19:38 น. - comment id 1012900
มาโคราชมั๊ย จะจับไปปลูกมัน หักข้าวโพด ทำนา ซะให้เข็ด รับรองธรรมชาติ ทั้งนั้น
11 กรกฎาคม 2552 21:58 น. - comment id 1013005
ก็บอกแล้วว่า เลิกงานวังเสาร์ ให้ขับขึ้นมาหาพี่ อิอิ รับรองหายเบื่อแน่
11 กรกฎาคม 2552 23:21 น. - comment id 1013052
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติค่ะ แต่เราก็ต้องผจญกับมัน จริงอยู่อาจจะน่าเบื่อ แต่ ชีวิตเราเกิดขึ้นมาเพื่อดิ้นรน มิใช่หรือ น่าปลงนะคะ
11 กรกฎาคม 2552 23:52 น. - comment id 1013069
รู้สึกตรงใจกับบทกลอนของคุณDarkness_Heroค่ะ อารมณ์ขมของเด็กบ้านนอกที่อยู่ในเมือง ก็มีเสียงครวญในสมองซ้ำๆเหมือนวันก่อนเช่นกันค่ะ แต่โชคดีที่ได้พบกับคนที่มีจิตใจงามอยู่ แม้จะแค่ไม่กี่คน แต่ก็ยังรู้สึกมี....... เหมือนสายน้ำที่ไม่เคยแห้งขอด ไม่เคยต้องกระหายน้ำใจให้มากมายเหมือนก่อน ที่ลานกลอนแห่งนี้ก็เชื่อว่ามีสายธารหลายสายที่จะไหลผ่านมาให้ฉ่ำใจค่ะ ขอบคุณกลอนที่สะท้อนใจ ด้วยความรู้สึกดุจเดียวกันค่ะ เป็นเด็กใหม่ใคร่ฝากตัวเป็นเพื่อนบ้านด้วยคนค่ะ
12 กรกฎาคม 2552 11:52 น. - comment id 1013198
เขียนเหมือนกลั่นมาจากหัวใจเลยครับ.. ชีวิตในเมืองใหญ่มันวุ่นวายสับสนจริง ถ้ามีโอกาส..ควรจะหาเวลาท่องเที่ยวชมธรรมชาติ บ้าง..
12 กรกฎาคม 2552 21:16 น. - comment id 1013398
..ชีวิต..ที่หมุนไปในรอบๆเดิมๆแหละครับ...ตื่นไปทำงาน..กลับมานอน..แล้วก้อตื่นไปทำงานอยู่แบบนี้
15 กรกฎาคม 2552 09:40 น. - comment id 1014601
สวัสดีค่ะ เป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ เช้ามาทำงานพอเลิกงานกลับบ้านก็เข้านอน เป็นแบบนี้ประจำๆเลยคะ
20 กรกฎาคม 2552 18:02 น. - comment id 1016882
To เพียงพลิ้ว ผมก็อยากหยุดยาวๆเหมือนกันครับ หยุดยาวๆที่ผมจะได้ ถ้าไม่ใช่วันหยุดที่ต้องไปแย่งกับคนอื่นๆ(เทศกาล) ก็เข้าโรงบาลนี่แหละครับ ปล. นี่ก็พึ่งออกมาจาก รพ.
20 กรกฎาคม 2552 18:10 น. - comment id 1016884
To เฌอมาลย์ อยากไปครับ แต่ยังหาโอกาศไม่ได้สักที
20 กรกฎาคม 2552 18:10 น. - comment id 1016887
To กวีน้อยเจ้าสำราญครับ ก็นั่นแหละครับ เพื่อนดีๆ สัก 2-3 คนที่ว่านี่แหละครับ น้ำหล่อเลี้ยงจริงๆ
20 กรกฎาคม 2552 18:10 น. - comment id 1016888
To ใจปลายทาง ไปครับ ไว้หาโอกาศก่อนนะ
20 กรกฎาคม 2552 18:10 น. - comment id 1016890
To ยาแก้ปวด ถ้าผมไป สงสัยโดนมอมแหง่ๆเลย
20 กรกฎาคม 2552 18:11 น. - comment id 1016891
To ปรางทิพย์ คนเราเกิดมาใช้กรรม - -
20 กรกฎาคม 2552 18:11 น. - comment id 1016893
To พล่ามรำพัน สวัสดีครับเพื่อนใหม่ ที่บ้านกลอนแห่งนี้มีมิตรภาพและความสงบๆ ความสบาย มีน้ำเย็นๆให้สดชื่นตลอดครับ (และมีบางคราวที่ลุกเป็นไฟเช่นกัน)
20 กรกฎาคม 2552 18:11 น. - comment id 1016895
To ลิลิต ชีวิตในเมืองมันก็แบบนี้แหละครับ T T
20 กรกฎาคม 2552 18:11 น. - comment id 1016896
To กิ่งโศก ฉันว่าฉันมีเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกันเพียบเลย
20 กรกฎาคม 2552 18:11 น. - comment id 1016897
To somebody และนี่ก็เป็นเพื่อนร่วมชาตะกรรมอีกหนึ่งคน ~ ~
27 กรกฎาคม 2552 17:55 น. - comment id 1020096