ระรินลม..แผ่วพราย..สายเปลือกหอย ระเรียงร้อย..รายรอบ...ขอบขนำ กี่กัปกาล..ครั้งคราว..ร้าวเพราะคำ กี่ลำนำ..กี่บทกลอน...บั่นทอนใจ ระริ้วคลื่น..พรายฟอง..ละอองฝอย ตะวันคล้อย..เย็นเยี่ยม..เหลียมไสล ระริกรอย...รักลวง..ค้างบ่วงใจ ใบพร้าวไกว...กิ่งอ่อน..คล้ายอ้อนลม ระหรีดหริ่ง..ร่ำระงม...ผสมเสียง ริมระเบียง...งามจันทรา..สง่าสม กระพริบดาว...พราวพราย..เย็นสายลม ระรินพรม...น้ำค้างหยอก..ดอกราตรี ข้างขนำ..กิ่งโศก...เย้าโยกแกว่ง คล้ายทิ่มแทง...รอยแผลฟื้น...คืนกลับที่ เสียงหัวใจ...ร่ำร้าว...หนาวอีกที เพียงวจี....เบียดบัง..ไม่ตั้งใจ ละลิบลิ่ว...แสงไฟ..ที่ไกลห่าง เหมือนอ้างว้าง...เยี่ยมเยือน...เตือนใช่ไหม ว่าต้องอยู่...ดายเดียว..ต้องเปลี่ยวใจ อย่าหวังใด...ใครจะมั่น...อย่าฝัน....เลย ทิพย์โนราห์ พันดาว
20 พฤษภาคม 2552 19:12 น. - comment id 987821
ม่านทะเล! เปลือกหอยร้อยเป็นม่านหวานไว้แหวก ไว้จ่ายแจกเจิมใจคนไกลฝัน ม่านทะเลเทคลื่นใจมอบคืนวัน ราวม่านฝันวันเหงาเงียบเลียบทะเล.. หลับตานึกนอนเหยียดยาวนับดาวใส คลื่นคลอใจเคล้าคลึงทรายคล้ายว้าเหว่ บทเพลงฝั่งร่ายมนต์หวานเรียกพรานทะเล ที่ร่อนเร่เหใจร่างห่างฝั่งใจ... กลับมาจูบผืนทรายให้สดชื่น ทุกวันคืนพายุพัดขวัญฉันหวั่นไหว จะร้อนหนาวสักกี่เศร้าฤดูกาลใจ พรานทะลไยใจไม่เทียบท่าพาวกวน.. ม่านทะลคอยปิดฉากฝากใจรัก ขอเพียงพักพิงพรานใจไม่สับสน ฝากหัวใจในฝั่งฝันกลางกมล กี่ลมฝนกี่พายุกล้าอย่าจำพรากจากอ่าวใจ! มอบให้น้องคนชื่อแสนเก๋ค่ะ ทิพย์โนรา ทิพย์โนรา งามมาก
20 พฤษภาคม 2552 19:24 น. - comment id 987830
สวัสดีค่ะ ทะเล เป็นที่พักใจได้จริงๆนะ เวลาที่พิมเหนื่อยใจ ไม่สบายใจ ก็ชอบไปทะเลค่ะ
20 พฤษภาคม 2552 20:37 น. - comment id 987859
ทะเลยามค่ำคืน นี่น่ากลัวนะค่ะ
20 พฤษภาคม 2552 21:21 น. - comment id 987874
สวัสดีค่ะ คุณทิพย์... อย่าหวังใด...ใครจะมั่น...อย่าฝัน....เลย ชอบมากค่ะวรรคนี้... ทุกสิ่งล้วนไม่จริง..และเป็นอนิจจัง..
21 พฤษภาคม 2552 00:44 น. - comment id 987967
ยามลมเลเห่ไกวกรีดใบพร้าว ฝนพรายพราวรินไหลหยดใบสน นั่งชมไฟใสสว่างพร่างกมล เราสองคนส่งใจถามข้ามริมเล ชอบ กลอนเพราะมากๆ ครับ คุณทิพย์โนราห์
21 พฤษภาคม 2552 07:49 น. - comment id 988015
ฝันลมๆแล้งๆค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 11:20 น. - comment id 988102
ชอบฟังเสียงคลื่นและนั่งมองทะเลค่ะ สวยงามไร้สิ่งแต่งแต้ม.....
21 พฤษภาคม 2552 15:31 น. - comment id 988174
เวิ้งทะเลเห่คลื่นกระทบฝั่ง ฟองคลื่นยังฝากรอยนับร้อยแสน ฝังรอยจูบลูบทรายมิคลายแคลน คล้องเกี่ยวข้อคอแขนพระพายเพลิน เม็ดทรายขาวพราวระยับขับแสงส่อง คลื่นคอยเทียวเกี้ยวปองไม่ห่างเหิน โอ้ทรายสวยรวยค่าคล้ายท้าเชิญ ให้ลุ่มหลงพะวงเดินกลับเมินมอง ดาวระดา มาสวัสดีครับ
21 พฤษภาคม 2552 16:56 น. - comment id 988228
เหงาจังเลยอยู่มเล
22 พฤษภาคม 2552 12:38 น. - comment id 988527
สวัสดีจ้า .......... อย่าหวังใด...ใครจะมั่น...อย่าฝัน....เลย .......... ชอบที่สุดเลยค่ะ เที่ยงแท้และแน่นอนที่สุดแล้วหล่ะค่ะ คอนเฟิร์มได้จากประสบการณ์ตรงเลย สบายดีมั้ยจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ