............. เยราวานย่านนี้มีใครรู้ ไกลสุดกู่ขอบฟ้าเวหาหาว มาเพื่อเพียงเลี่ยงให้ไกลใครบางคราว ลืมเรื่องราวเศร้าใจใครบางคน . ฟ้าทั้งฟ้ายังมืดชืดและเงียบ ลมเย็นเฉียบพัดเบาเบาสานเงาฝน เมฆบางปอยลอยล่องฟ้าท้าลมบน เมฆและฝนเป็นเช่นนี้ทุกที่ไป . ไฟหลายดวงพร่างแสงแต่งเมืองหลับ ส่องแสงวับขับสายตาฟ้าเริ่มใส ภาพรอบข้างกระจ่างย้ำขึ้นรำไร หากหัวใจเราชืดเย็น..เหมือนเช่นเดิม . ..................
คนกุลา 4 พ.ค. 2552 19:01 น. - ID 125625 
1456
2
0
4 พฤษภาคม 2552 19:27 น. - comment id 980617
ความเหงาบวกความคิดถึง ช่างทรมานซะนี่กระไร เฮ้อ...
4 พฤษภาคม 2552 20:30 น. - comment id 980623
I will wait forever
4 พฤษภาคม 2552 21:08 น. - comment id 980632
ความเหงา บางครั้งดูเหมือนจะทำให้เศร้าจริงๆค่ะ แต่บางครั้งก็ทำให้เราอยู่กับตัวเองและได้คิดอะไรอีกเยอะแยะ แวะมาทักทายก่อนนอนเจ้าค่ะ
4 พฤษภาคม 2552 21:25 น. - comment id 980634
ลุงกุลาเหงาได้ แต่ห้ามเศร้านะ เศร้าได้แต่ห้ามร้องไห้ ร้องไห้ได้แต่ห้ามดัง ดังได้แต่ให้ได้ยินเพียงคนเดียว เนาะลุงกุลาเนาะ
5 พฤษภาคม 2552 00:20 น. - comment id 980692
การเดินทางคนเดียวในต่างแดน ขณะที่ห่มอาภรณ์แห่งความเหงา และมีความคิดถึงบางคนเป็นสร้อยประดับ ทำให้เกิดความสุนทรีย์แห่งอารมณ์ที่ อาจกรองกลั่นออกมาเป็นบทกลอน แบบที่บรมครูวางแนวเอาไว้ เพื่อ ไม่ให้คนชอบกลอน นอน นั่งเปล่าเดียวจน เกินไป ใช่ไหม ครับ คุณ มณีจันทร์
5 พฤษภาคม 2552 00:26 น. - comment id 980693
เหงาใจในเมืองหลับ วาบวับและหวามไหว ที่สุดปลายฟ้าไกล คงมีใครใฝ่รักรอ อ่านแล้วเหงาๆ เศร้าๆ
5 พฤษภาคม 2552 00:31 น. - comment id 980694
คุณ พุด ครับ ขอบคุณ ที่เข้าใจ ท่ามกลางคนแปลกหน้า ในเมืองแห่งที่ไม่เคย คุ้น ยามเย็นย่ำสายัณย์ ขณะหลับตาพักหลัง เหนื่อยอ่อนมาทั้งวัน เป็นการหลับลงบนผืน แผ่นดินอื่นที่ไม่คุ้นเคย และก่อนอรุณจะรุ่งสางก็เช่นกันเมื่อลืมตาขึ้น มาอีกครั้งด้วยความแปลกถิ่นแปลกที่ ก่อนที่ จะถามตนเองในห้วงนึกว่า นี่เราอยู่ในที่แห่งหน ใด ณ วินาทีนั้น ความเหงา เศร้าดูเหมือนจะไหล บ่าเข้ามาท่วมใจ โดยที่มิอาจทัดทาน ความ เหงาในดินแดน อันแสนไกลจากแผ่นดินแม่ ใคร เล่า ฤๅ จะเข้าใจ ความอบอุ่น และหัวใจอันคงมั่น เสมือนว่า จะ คืนกลับมาครองใจ อีกครั้ง เมื่อรู้ว่ามีคนเข้าใจ ขอบคุณครับ คุณพุด ที่เข้าใจ
5 พฤษภาคม 2552 00:35 น. - comment id 980695
สวัสดี ครับคุณแบม และสำหรับผม การได้อยู่ กับตนเองในภาวะเช่นนั้น การร่าย ขับ บท กลอน คือเพื่อนที่แสนดี ที่สุด ในยามเช่นนั้น ครับ
5 พฤษภาคม 2552 00:37 น. - comment id 980696
สวัสดี ครับลุงแทน พร้อมปฏิบัติตาม ครับผม
5 พฤษภาคม 2552 00:40 น. - comment id 980699
ใช่ค่ะ อยู่ต่างบ้านต่างเมืองน่ะ มันช่างเงียบเหงา...เหงากระทั่ง ได้ยินเสียงลมหายใจ และเสียง เต้นของหัวใจตัวเราเอง.... แต่ความเหงา และความคิดถึง มักเกิดคู่กันเสมอ
5 พฤษภาคม 2552 00:47 น. - comment id 980701
เหงาหัวใจไหวว่างกลางเมืองหลับ วูบวับวาบหวามไหวใยยิ่งเพิ่ม หรือยังหวังคอยท่าสัญญาเดิม เศร้ามาเติมตอกย้ำคำสัญญา . ขอบคุณครับ คุณกันนา ที่มาเยี่ยมและเอา กาพย์ กลอนมาฝาก ครับ
5 พฤษภาคม 2552 00:52 น. - comment id 980702
.ใช่ครับเหงาและเศร้ากระทั่งได้ยินเสียงลม หายใจ และใจที่เต้น เป็นจังหวะของบท กลอน ครับ คุณ bitter
5 พฤษภาคม 2552 04:18 น. - comment id 980722
ส่งแรงใจมาให้ค่ะ
5 พฤษภาคม 2552 08:45 น. - comment id 980746
ขอบคุณในแรงใจส่งให้มา ครับ คุณนรศิริ
5 พฤษภาคม 2552 09:15 น. - comment id 980757
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
5 พฤษภาคม 2552 11:37 น. - comment id 980803
ขอบคุณสำหรัยกำลังใจ ครับ คุณ เพียงพลิ้ว
5 พฤษภาคม 2552 12:47 น. - comment id 980813
บรรยากาศน่าไป..ทอดอารมณ์มากเลยครับ..เยเยราวาน
5 พฤษภาคม 2552 19:41 น. - comment id 980924
น่าอยู่มากครับ เพราะบ้านเมืองเขายังไม่ค่อย พลุกพล่านมากนัก ครับ คุณลมแปรฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
