ตะวันดับลับแสงแรมเข้าเยี่ยม แสนเต็มเปี่ยมความคิดถึงคะนึงหา ยังอยู่ห่างกันคนละฝากฟ้า ฝากดาราบอกเธอฉันห่วงใย ไม่มีทางจะได้เวียนมาพบใหม่ เป็นไปตามเงื่อนไขของใครหนา ฤๅจะเป็นเพราะคือโชคชะตา ทำให้เราต้องมาแยกจากกัน ทุกๆคืนที่มองดูเดือนดับ พอเดือนลับตะวันกลับต้องฉายแสง อยู่ไม่ไกลแต่ไม่ใกล้ฤทธิแรง มิอาจได้ฉายแสงเคียงคู่กัน เดือนค่อนคล้อยคอยแหว่งตามแรมวัน ขาดสีสันขาดสดใสใจแห้งเหี่ยว ใครมองจันทร์แล้วนั่งตัวคนเดียว คุณก็เปลี่ยวแสนเศร้าใจเหมือนดวงจันทร์ เพลาเหงามีเงาจันทร์คอยเป็นเพื่อน แต่ดวงเดือนกลับไม่มีใครเคียงข้าง ว่าเราเหงาแต่เดือนเศร้าแสนอ้างว้าง ไกลเพียงข้ามขอบฟ้าหากันเอย...
20 เมษายน 2552 00:57 น. - comment id 974618
ตะวันดับลับลาจากฟ้าแล้ว ยังจะแผ้วผ่องผันในวันใหม่ คืนวันมืดเอกามิช้าใย ดาวไสวเคียงข้างมิร้างเลือน..
20 เมษายน 2552 12:29 น. - comment id 974719
. ฟ้าคล้ำครามเหลืองรายระบายสี ดังลับลี้ลึกล่วงสู่ห้วงฝัน ดินแดนใดซ่อนบังหลังตาวัน ที่ผุดพลันเดือนดาวคราวราตรี . มาอ่านกลอนและเยี่ยมเยียน ครับ
21 เมษายน 2552 10:52 น. - comment id 974963
สวัสดีค่ะ อยากบอกไว้ไม่เดียวดายหรอกจันทร์เจ้า เพียงแค่เงาของดาวนั้นอับแสง แต่ก็ยังคงอยู่อย่างแทรกแซง แม้อ่อนแรงด้อยค่าเหมือนดับไป ไม่ไปไหนอยู่เคียงข้างอยู่ตลอด แม้ไฟมอดในใจไม่หวั่นไหว ก็ยังคงอยู่ห่างห่างอย่างห่วงใย ไม่เดียวดายสัญญาไม่ทิ้งจันทร์ ................. ร่วมแจมค่ะ