เหมยช้าง พร่างพรมพื้นยอดหญ้า เยือกเย็นกายาสั่นสะท้าน มีคู่อยู่แนบแอบอิงบ่หวั่น ที่หนาวสั่นนั้นคู่บ่อยู่ตวย หนาวเหนือเนื้อนั้นแทบสลาย อย่าถามใจนั้นถึงขั้นไหน ลองทดลองแรมร้างห่างคู่ใจ นอนร้องให้โหยหา ว่าไม่จริง กอดหมอนนอนข้างไม่ต่างขอน ไม่อุ่นอ่อนอ้อยอิ่งจริงๆหนา อีกไม่หอมกลิ่นไอของกายา หนาวนี้กว่าหมดคงหดตายแน่เรา