คืนฝน..อีกหนหนึ่ง

ณ หาวห้องผ่องแผ้วด้วยแววดาว
พริ้มพร่างพราววาวกระพริบอยู่ลิบลิ่ว
เมฆค่อยเคลื่อนบังเดือนหายสายลมปลิว
ยอดไผ่พลิ้วผิ่วเพลงวังเวงใจ
เสียงหริ่งหรีดกรีดร้องทำนองหวน
ดั่งใคร่ครวญชวนโศกวิโยคไหว
อีกเสียงลมหวูหวูอยู่ไม่ไกล
ขับดนตรีพงไพรให้สุนทร
แล้วมวลเมฆหม่นหมองก็ครองฟ้า
เดือนดาราลับหายดั่งใครถอน
นวลสว่างจางจืดเมื่อมืดจร
ฟ้าก็ซ่อนตัวหายใต้หมอกมัว
ครืนครืนครืนคำรามกระหน่ำเสียง
เปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงกังวานสะท้านทั่ว
เด็กผู้ใหญ่หนุ่มสาวเฝ้าหวาดกลัว
จะผ่าหัวไหมนี่ที่สาบาน
แล้วสายฝนพ่นพรำจนฉ่ำชื่น
อาบค่ำคืนมื่นสุขทุกหย่อมย่าน
น้ำเจิ่งนองท้องทางอย่างละลาน
อีกไม่นานคงท่วมล้นกับฝนเอย

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

นายธนา 19 ส.ค. 2551 23:06 น. - ID 118133

1509

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/118133 ที่มา: สายฝน , นายธนา

comments powered by Disqus

อยากให้ตกรดใจข้า มันบอบช้ำ

19 สิงหาคม 2551 23:54 น. - comment id 887837

ก็ตกให้มันพอดี  ตามฤดูกาล  ให้ทั่วฟ้า    ชาวประชาก็ไม่ทุกข์


ดันเป็นฝนเทียม

ก

20 สิงหาคม 2551 00:27 น. - comment id 887841

ครับ 

กาแฟสักแก้วครับ

ฉางน้อย

20 สิงหาคม 2551 01:30 น. - comment id 887851

เขาบอกว่าฟ้าร้องไห้ออกมาเป็นสายฝน

ดีนะคะ ..ที่ร้องออกมาเป็นแค่สายฝน

ถ้าร้องออกมาเป็น ...กรองทิพย์..แล้วยุ่งเลย

เอ...หรือว่า มาโบโล่ ดีน๊า อิอิ 

แวะมาแซวคะ

ครูกระดาษทราย

20 สิงหาคม 2551 07:54 น. - comment id 887886



เสียงกบและอึ่งอ่าง
ร้องครวญครางคืนฉ่ำฝน
คิดถึงใครหนึ่งคน
ที่แสนห่างอ้างว้างใจ

พุด

20 สิงหาคม 2551 09:04 น. - comment id 887913


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4454.html

น้ำตาฝน 

ฟ้า หรือฝน
ลมจะเท มาเพียงใด
ไม่เจ็บ เท่าไร ใช่ไหมฟ้า
ไม่ทัน ข้ามวัน
หมดแรงฟ้า เมื่อไรพลัน
ลมฝน คงผ่าน เลย ไป
  คน ซิคน
ลวงล่อคน ซิเจ็บกว่า
ไม่แบ่ง เวลา ดั่งเหมือนฟ้า
ไม่พูด ไม่จา
เบื่อหน้า ลืมได้ ทันที
เจอะ คน ใจ ร้าย ใจดำ
ก็มีแต่ช้ำ รับกรรม
ตากฟ้า ตากฝน ยังชื่นฉ่ำ
กว่าเจอ หน้าเธอ คนลืมคำ
จะจำ เอาไว้กับใจ
ว่าใจ เธอร้ายกว่าใคร
ฟ้า หรือฝน
ลมจะเท มาเพียงใด
ไม่เจ็บ เท่าไร ใช่ไหมฟ้า
ไม่ทัน ข้ามวัน
หมดแรงฟ้า เมื่อไรพลัน
ลมฝน คงผ่าน เลย ไป
คน ซิคน
ลวงล่อคน ซิเจ็บกว่า
ไม่แบ่ง เวลา ดั่งเหมือนฟ้า
ไม่พูด ไม่จา
เบื่อหน้า ลืมได้ ทันที
เจอะ คน ใจ ร้าย ใจดำ
ก็มีแต่ช้ำ รับกรรม
ตากฟ้า ตากฝน ยังชื่นฉ่ำ
กว่าเจอ หน้าเธอ คนลืมคำ
ได้ โปรด เถิด ฟ้า ปราณี
ข้าเจ็บคราวนี้ ไม่มีดี
ถูกคนใจร้าย ย่ำยี
เจ็บปวดเหลือที่ ช่วยข้าที
ข้าวอน ให้ลมกับฟ้า
จงพา ให้ฝนตกมา
ให้หยาดฝน ลบคราบน้ำ ตา... 
 



งานงามใจเหลือกล่าวค่ะน้องรัก

คิดถึงน้องนะคะ

พี่พุดไพร พี่สาวนา

คอนพูทน

20 สิงหาคม 2551 10:46 น. - comment id 887935

มากับสายฝนอันหล่นพรำ..

สุขอย่าได้สร่าง

เพียงพลิ้ว

20 สิงหาคม 2551 10:56 น. - comment id 887940

เพื่อนดาว

20 สิงหาคม 2551 11:36 น. - comment id 887950

ไพเราะมากเลยจ้า  เก่งจริงนะเพื่อนคนนี้

นางสาว

20 สิงหาคม 2551 13:24 น. - comment id 887977

ไพเราะดีแต่คำว่า  ม่นต้องเป็นหม่นหรือเปล่า

White roses

20 สิงหาคม 2551 15:09 น. - comment id 888020

แวะมาชมคืนฝนตกค่ะ..ชุ่มฉ่ำ...

ดรรชนี

20 สิงหาคม 2551 15:50 น. - comment id 888038
```
ชอบคะ
```

แนทตี้..

20 สิงหาคม 2551 22:21 น. - comment id 888180


^*^
      ^*^
          ^*^   ยามฝนตก  หลากอารมณ์    ^*^
       สุข เศร้า เหงา  กลัว  แฝงข้อคิดนานา
     ที่สำคัญ ..กลอนบทนี้เข้าถึงอารมณ์ดีจัง

    ^*^....................^___^....................^*^