จักจั่นแจ้วแว่วฟังดังหวีดหวาด เหมือนจะขาดใจตายคล้ายโศกศัลย์ ครวญเสียงเพลงบรรเลงร้องก้องไพรวัลย์ สะกดฉันให้เคลิ้มเติมอารมณ์ เสียงช่างเศร้าเคล้าลมพัดข่มหา ฟังชินชาช้ำนักรักไม่สม คงเกาะรอง้อคู่อยู่จนตรม แสนระบมร้องไปไร้ชีวา ชวนพฤกษามาเศร้าเคล้าความช้ำ เป็นเวรกรรมของใครใคร่ค้นหา หรือเพราะฉันนั้นเหงาเศร้าเรื่อยมา ฟังทุกคราครวญซ้ำช้ำทุกที แมลงน้อยคอยร้องก้องพฤกษา รอเรื่อยมาคู่ครองจนหมองศรี เปรียบเหมือนเราเศร้าใจได้ทั้งปี คนรักหนีหลีกจากไม่อยากเจอ
คุณนกตะวัน 27 พ.ค. 2551 08:43 น. - ID 115449 
1605
3
0
27 พฤษภาคม 2551 10:13 น. - comment id 854127
พี่นกตะวันคนเก่าคนเก่งรึปล่าวคะนี่ หากใช่ เพียงมาฝากคำว่ายังจำจดบทกวีแห่งความงดงามแห่งธรรมชาติเสมอมานะคะ รับขวัญคืนเรือนกลับบ้านะคะ
27 พฤษภาคม 2551 13:50 น. - comment id 854210
มิน่าเขาเป็นเก่าคนแก่ของที่นี่ เรามีตาหามีแววไม่ มิน่าล่ะกลอนไหลลื่นเชียว แนะนำด้วยนะครับ ผมเขียนกลอนไม่ค่อยได้อารมณ์แบบนี้เลย
27 พฤษภาคม 2551 21:18 น. - comment id 854413
พี่พุดจ๋า น้องว่าคุณนกตะวันตัวจริงเสียจริงเลยหละค่ะ จำอักษรได้ดีมาก คุณนกตะวันค่ะ ยินดีต้อนรับกลับสู่บ้านกลอนไทยนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
