หน้าส่วนตัว
๑
งามราวภาพ วาดทอ วรวิจิตร
ดุจมณีแก้ว แพรวพิศ สถิตสรวง
แสงระยิบ กระพริบซ้ำ กำซาบทรวง
ลุกโชนช่วงกระจ่างหล้า อย่างปราณี
ทุกรอยแสง แห่งจันทร์ นั้นเย็นเงียบ
ชโลมเรียบ เหยียบพื้น ทุกถิ่นที่
บรรจงจูบ ลูบพรม ทั้งอินทรีย์
มอบมณี บริสุทธิ์ สู่ผืนดิน
พร้อมประทับ บทบรรเลง เพลงจันทร์
สนั่นสรวง รวงลั่น พรรณเสียงศิลป์
ทุกเส้นแสง แสดงกราว ราวสายพิณ
ให้ยลยิน ถึงวิญญา ราตรีกาล
แล้วฟ้านั่น ลั่นแตก แยกเป็นสอง
ระรวยกลอง หลั่งจำเนียร เสียงประสาน
เมฆทมิฬ บินลุก เป็นเพลิงกาฬ
แต่เย็นซ่าน ผ่านผิว แล้วปลิวไป
เมื่อแสงร่ำ เพลงค่ำ ก็ฉ่ำทรวง
ถึงแดนสรวง อัศจรรย์ สั่นไหว
สะท้านโสต สรรพางค์ อยู่กลางใจ
คือมนต์กาล ขับขานไข บทเพลงจันทร์ฯ
ผ้าขี้ริ้ว
ผ้าขี้ริ้ว 16 พ.ค. 2551 10:04 น. - ID 115135 
1643
1
0
16 พฤษภาคม 2551 11:04 น. - comment id 850409
งามทั้งคำ งามทั้งความเลยนะครับ ไพเราะจังครับ...
16 พฤษภาคม 2551 14:47 น. - comment id 850484
งดงามครับ
17 พฤษภาคม 2551 09:15 น. - comment id 850711
เพราะดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
