ร้องบรรเลง บทเพลงจันทร์

ผ้าขี้ริ้ว

๑ 
    งามราวภาพ  วาดทอ วรวิจิตร
 ดุจมณีแก้ว แพรวพิศ  สถิตสรวง
 แสงระยิบ  กระพริบซ้ำ  กำซาบทรวง
 ลุกโชนช่วงกระจ่างหล้า อย่างปราณี
     ทุกรอยแสง แห่งจันทร์ นั้นเย็นเงียบ
 ชโลมเรียบ เหยียบพื้น  ทุกถิ่นที่
 บรรจงจูบ  ลูบพรม  ทั้งอินทรีย์
 มอบมณี บริสุทธิ์ สู่ผืนดิน
     พร้อมประทับ บทบรรเลง เพลงจันทร์
สนั่นสรวง รวงลั่น  พรรณเสียงศิลป์
ทุกเส้นแสง  แสดงกราว ราวสายพิณ
ให้ยลยิน  ถึงวิญญา  ราตรีกาล
     แล้วฟ้านั่น  ลั่นแตก  แยกเป็นสอง
ระรวยกลอง หลั่งจำเนียร  เสียงประสาน
เมฆทมิฬ  บินลุก  เป็นเพลิงกาฬ
แต่เย็นซ่าน ผ่านผิว  แล้วปลิวไป
      เมื่อแสงร่ำ เพลงค่ำ ก็ฉ่ำทรวง
ถึงแดนสรวง อัศจรรย์  สั่นไหว
สะท้านโสต สรรพางค์ อยู่กลางใจ
คือมนต์กาล ขับขานไข บทเพลงจันทร์ฯ
                  ผ้าขี้ริ้ว				
comments powered by Disqus
  • นายธนา

    16 พฤษภาคม 2551 11:04 น. - comment id 850409

    งามทั้งคำ
    งามทั้งความเลยนะครับ
    ไพเราะจังครับ...
    
    36.gif36.gif36.gif
  • อิงภู

    16 พฤษภาคม 2551 14:47 น. - comment id 850484

    งดงามครับ
  • รัมณีย์

    17 พฤษภาคม 2551 09:15 น. - comment id 850711

    เพราะดีครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน