ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป ฤดูใหม่นั้นหรือคือคิมหันต์ ความแห้งแล้งโรยรามาเยือนพลัน เปลี่ยนคืนวันให้ร้อนรุ่มดั่งสุมไฟ แสงจากฟ้าสาดแสงมาแรงกล้า เผาต้นหญ้าทุกถิ่นสิ้นลมไหว ดินสิ้นน้ำก็แห้งแล้งทั่วไป แม้ต้นไม้สิ้นใบไร้ร่มเงา ไม้สิ้นป่าต้นน้ำค้ำแผ่นดิน ทั่วธานินทร์ไม่เห็นเป็นขุนเขา ความชุ่มฉ่ำผ่อนหนักจักเป็นเบา ใครโง่เง่าตัดโค่นโล้นทุกภู แล้งคราวนี้ผู้คนบ่นกันทั่ว ทั้งหวาดกลัวรันทดแสนอดสู ราชการขยันกันน่าดู ต้องเป็นผู้แก้ไขให้ประชา กี่บทเรียนกี่หนคนจะรู้ ว่าเป็นผู้สุมไฟให้ปัญหา คนเอ๋ยได้แต่ขอรอชะตา แม้แต่ฟ้าคงโกรธลงโทษทัณฑ์ฯ
ภีม 1 มี.ค. 2545 21:07 น. - ID 11459 
1000
6
0
2 มีนาคม 2545 00:07 น. - comment id 38054
บทลงโทษของธรรมชาติที่ใช้กับมนุษย์คือความแห้งแล้งและภัยจากน้ำป่า ซึ่งที่มาก็เพราะมนุษย์
2 มีนาคม 2545 00:08 น. - comment id 38055
๏ ภัยไฟป่าบ่าลามไม่ขามเข็ด น้ำตาเล็ดแล้วเลื่อนเลือนเลอะหลง ทุกขวบปีมีไฟโหมให้ปลง ว่าคนคงฝึกยากลำบากจริง ๚ .... ภีม เขียนกลอนได้ดีมากเลยครับ
2 มีนาคม 2545 02:40 น. - comment id 38077
ยอดเยี่ยมเลยครับ... ฝีมือไม่ตกเลย...
2 มีนาคม 2545 17:38 น. - comment id 38178
ใช้เตือนใจได้ดีเลยจ้ะ
2 มีนาคม 2545 18:42 น. - comment id 38211
เขาเรียกว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา
3 มีนาคม 2545 22:31 น. - comment id 38422
นั่นนะสิค่ะ ทำไมน๊ะ บทเรียนเก่า ๆ ก็มีให้เห็นอยู่เป็นประจำ แต่คนเราก็ยังไม่รู้จักที่จะป้องกันสะเลย ตรงกับสถานการณ์มากเลยค่ะ
6 มีนาคม 2545 23:17 น. - comment id 39041
บทกลอนของ... ภีม... เพราะและมีความหมายที่ดีเสมอ(^___^)
11 มีนาคม 2545 12:41 น. - comment id 39793
เพราะดีค่ะ เก่งจังเลยนะคะ
20 กรกฎาคม 2545 23:37 น. - comment id 61900
ขอร่วมแจมชมเชยอีกคน เพราะรักป่า อยู่กับป่า มานานแสนนาน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
