ทะเล.....ภูเขา

nitan

ณ กาลครั้งหนึ่ง             นั้นซึ่งมีภูเขาใหญ่
แอบรักทะเลใส             หวังอยากให้มารักกัน
ทะเลผู้ยโส                   เธอ เซย์-โนสายสัมพันธุ์
ไม่คิดรับรักนั้น           ไม่อยากหวังเป็นแฟนใคร
ภูเขาแสนรักมั่น            ฝากรักนั้นกับลมไป
หอบช่อดอกไม้ใหญ่    กิ่งก้านใบสีหวานหวาน
ทะเลไม่ใยดี                 เธอร้องยี๋ไม่ต้องการ
ฝากน้ำตามลำธาร        เธอบอกฉันมีเกินพอ
ฝากกรวดหินสวยสวย  หวังช่วยแต่งแต้มสอพลอ
เธอว่าอย่างไรหนอ        ภูเขาปลื้มไม่โกรธา
ฝากเมฆหอบลมฝน       แทนรักล้นโปรยลงมา
ทะเลเหลือระอา             จะดุด่าไม่เคยจำ
ภูเขาตัดสินใจ                หวังอยากให้เธอรับคำ
ด้วยรักแสนลึกล้ำ           ถลำลึกลงกลางใจ
ค่อยๆขยับกาย                แทรกหาดทรายลงน้ำใส
ทะเลเธอตกใจ                เมื่อภูเขาจมหายหน้า
เหลือเพียงยอดภูเขา       พร่ำรักเราไม่เคยล้า
จะทำให้เห็นว่า              รักนั้นหนาเป็นสิ่งดี
ทะเลเลิกปากแข็ง           เป็นกำแพงเส้นนที
โอบกอดเกาะคีรี            ผู้รักมั่นกับทะเล