ฉันแลเห็นผืนป่า อันมีค่าแห่งพวกเรา ใครหนอที่มาเผา เหลือแต่ซากที่หักพัง ป่าเก่าเฮาเคยอยู่ เหลือให้ดูเป็นความหลัง บนกากซากไหม้พัง ไม่เหลือไว้สิ่งใดเอย บ้านเฮาอยู่ในป่า แต่นานมาไม่เห็นเลย ไฟร้อนข้าร้อนเฮย กระหืดอฮวบจะขาดใจ ใจขาดจิตไม่ขาด นี่คือชาติป่าพงไพร ป่าปูนจักพูนไกล ป่าแห่งใจเริ่มทึบเทา สัตว์ป่าเคยอยู่ป่า เฮือนของข้านี้เขาเผา ชีพข้านี้ราเรา นี้ซวนเซซวบสิ้นใจ
นรศิริ 1 เม.ย. 2551 13:14 น. - ID 113907 
3665
2
0
3 เมษายน 2551 13:28 น. - comment id 836550
สวัสดีค่ะพี่นรศิริมหันตภัยไฟป่าน่ากลัวยิ่ง สรรพสิ่งในโลกกลัวโศกสันต์ ไฟป่านี้นั้นเป็นเพราะใครกัน ไยมันพลันเผาป่านี้ลงวอดวาย อิอิ แพรเอามาแจมด้วยนะคะ^^
6%
3 เมษายน 2551 13:31 น. - comment id 836551
กำ พิมพ์ผิดค่า พิมใหม่ละกัน เหอๆ มหันตภัยไฟป่าน่ากลัวยิ่ง สรรพสิ่งในโลกล้วนโศกสันต์ ไฟป่านี้เป็นเพราะเหตุใดกัน ไยมันพลับเผาป่านี้ลงวอดวาย อิอิ อื่มถ้ามีข้อผิดพลาดช่วยแนะนำด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
