แสงสูรย์สาดส่องขึ้น ขอบสรวง ดุจประทีปหมื่นแสนดวง เด่นด้าว ยองใยดุจเงินยวง ใยย่อง แลมณีกลางทุ่งข้าว จรัสฟ้าพรมดิน น้ำฟ้ารินข้าวฟ้า ฟูแดน หนาวเหน็บเจ็บแสบแสน สร่างพื้น แลสลัวราวเมืองแมน มาร่วง ดั่งจะหลั่งรดฟื้นรดฟ้า พรมดาว พราพราวดั่งเพชรพร้อย พยับพราย ต้องเปลวแดดแผดวางวาย วูบร้าง สูรย์แสงส่องแสงสาย แผดหมอก แลหมอกกว้างกว่ากว้าง กู่แพร้วพรายตา รัตนามาอุบัติแล้ว ลานทะเล ลมเหนือพัดหมอกเห หักรุ้ง ระรานระรวนเร เรร่วน ประสิงขรฟู่ฟุ้ง ฟาดฟ้าจรัสศรี