รุ่งอรุณณ ปางอุ๋ง

นรศิริ

แสงสูรย์สาดส่องขึ้น   ขอบสรวง
ดุจประทีปหมื่นแสนดวง   เด่นด้าว
ยองใยดุจเงินยวง   ใยย่อง
แลมณีกลางทุ่งข้าว   จรัสฟ้าพรมดิน
น้ำฟ้ารินข้าวฟ้า   ฟูแดน
หนาวเหน็บเจ็บแสบแสน   สร่างพื้น
แลสลัวราวเมืองแมน   มาร่วง
ดั่งจะหลั่งรดฟื้นรดฟ้า   พรมดาว
พราพราวดั่งเพชรพร้อย   พยับพราย
ต้องเปลวแดดแผดวางวาย   วูบร้าง
สูรย์แสงส่องแสงสาย   แผดหมอก
แลหมอกกว้างกว่ากว้าง   กู่แพร้วพรายตา
รัตนามาอุบัติแล้ว   ลานทะเล
ลมเหนือพัดหมอกเห   หักรุ้ง
ระรานระรวนเร    เรร่วน
ประสิงขรฟู่ฟุ้ง   ฟาดฟ้าจรัสศรี				
comments powered by Disqus
  • ครูสากเหล็ก

    19 เมษายน 2551 10:56 น. - comment id 840563

    เพราะดีครับ  เข้ากับบรรยากาศ  มาก
  • ครูสากเหล็ก

    19 เมษายน 2551 10:57 น. - comment id 840564

    เพราะจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน