ระย้าระยับ ห้อยโหนโจนจับ ..... วามวับตราตรึง โน้มกิ่งทิ้งตัว ......... กลัวเอื้อมไม่ถึง ลมไกวไหวตึง ........ เกวไกวไหวโอน ระย้าระยับ หัวหางกลางกลับ ..... ประดับห้อยโหน เหลืองแดงแสงสด ... งามงดอ่อนโยน ผุดผ่องผาดโผน ...... พริ้มเพราพฤกษ์พรรณ
17 กุมภาพันธ์ 2545 00:01 น. - comment id 35878
ใช้ภาษาได้นุ่มนวลสละสลวยดีจังค่ะ(^___^)
17 กุมภาพันธ์ 2545 00:39 น. - comment id 35889
ภาพสวย ..กาพย์เพราะ ครับ ชื่นชมมากครับสำหรับกาพย์ของ ณธีร์ ผมเขียนได้แต่ฉบัง กับ ยานี ... เขียนสุรางคนางค์ไม่เคยได้สักที ขออนุญาต ..copy ไปศึกษา หน่อยนะครับ
17 กุมภาพันธ์ 2545 03:58 น. - comment id 35920
สวย+เพราะ ด้วยละ
17 กุมภาพันธ์ 2545 23:03 น. - comment id 36049
ยินดีครับ {^___^}