ลมแล้ง พัดไล่ ในทุ่งร้าง ฟอนฟาง แฟบฟุบ ยุบระยอบ ระริก ร้อนเร้น เช่นลมหอบ เขตขอบ ทุ่งไกล ไร้วี่แวว ดังเดิน ในทุ่ง ท้องกระทะ ผงะ พายพัด แม้เพียงแผ่ว ไร้เรี่ยว แรงเดิน เกินไปแล้ว เนินแนว เส้นนำ จำลางเลือน ต้อนควาย ข้ามนา กุลาเอ๋ย กระไร ใยเฉย ละเลยเพื่อน จากดอน จากป่า มาแรมเดือน สะเทือน สะท้าน ราญร้าวแล้ง เลาะทุ่ง ล่องนา หมายว่าลัด จึงตัด ข้ามขั้ว หัวระแหง จงใจ หมายยอม หมายออมแรง กลับแห้ง กลับหาย คล้ายจะหลง กุลา ว่าแกร่ง เกินกว่าเหล็ก แต่เด็ก เหงื่ออาบ บาปสาปส่ง แกร่งไกร เพียงใด ใจยังปลง พะวง ภวังค์ จะพลั้งพลาด เผลอเดิน ตัดมุ่ง ทุ่งกุลา แดดกล้า กร่อนล้า ชะตาขาด ร่ำไห้ อาลัย ใจอาฆาต นั่งปาด น้ำตา กุลานอง จึงชื่อ ทุ่งว่า กุลาร้องไห้ ตราไว้ เตือนใจ ให้สนอง แล้งนัก จักเลี่ยง เบี่ยงครรลอง แม้นต้อง บุกผ่าน จะหาญหรือ (ม้าก้านกล้วย)
15 กุมภาพันธ์ 2545 13:40 น. - comment id 35610
แล้งทั้งภาษาและท่าที กลอนเจ็ดจัดดีดูเหมาะสม ม้าก้านกล้วยเก่าเจ้าคารม ตรอมตรมขมขื่นสะอื้นทรวง...
15 กุมภาพันธ์ 2545 20:04 น. - comment id 35672
ยอดเยี่ยม ชมด้วยความรู้สึกจริงๆ
15 กุมภาพันธ์ 2545 20:49 น. - comment id 35685
อิสานเราน่าเหลือเกินครับ เฮ้ย.........
15 กุมภาพันธ์ 2545 20:49 น. - comment id 35686
อิสานเราน่าสงสานเหลือเกินครับ เฮ้ย.........
15 กุมภาพันธ์ 2545 22:41 น. - comment id 35696
สุดยอดเหนือคำกล่าวใดใดค่ะรักที่สุดแล้วนะ
16 กุมภาพันธ์ 2545 02:19 น. - comment id 35740
ได้นิทานแล้วดีจังเลย... จะเอาไปอ่านให้หลานฟังนะ....
16 กุมภาพันธ์ 2545 13:17 น. - comment id 35808
เคว้งคว้าง กลางทุ่ง หมายมุ่งผ่าน ซมซาน เซาะด้น พ้นไฉน ดุ่มเดิน เกินพลัง ข้ามฝั่งไกล ร่ำไห้ ร้องโหย ... โอย ...กุลา ๚
19 กุมภาพันธ์ 2545 19:51 น. - comment id 36376
กุลา เกินกว่า คำว่าแล้ง ดินแตก ระแหง แกร่งนักหนา ฝ่ามือ รองรับ ซับน้ำตา ฟันฝ่า ข้ามทุ่ง มุ่งปลายทาง
21 กุมภาพันธ์ 2545 11:52 น. - comment id 36627
กุลา กุหลง บงกชแก้ว นานแล้ว เยี่ยมเยียน แวะเวียนหา ปานนี้ กุลาเจ้า เศร้าอุรา รอเถิดหนา สำเร็จก่อน จะย้อนคืน