หน้าส่วนตัว
จะผิดพลั้งเพียงใดผิไพล่เผือน
หมดผิวเดือนมาดื่มด่ำในสัมผัส
เจ้าโดดเด่นแจ้งแรมจนแจ่มชัด
ดาวจรัสดุจจะล้อมเข้าตอมดม
ขอหอมกรุ่นจรุงกลินที่กลิ่นแก้ม
ยลแรกแย้มรอยยิ้มให้อิ่มสม
ลอยลิ่วในนัยนาแห่งพร้าคม
วอนเจ้าพรมลมปราณเจ้าปลอบดาวดิน
แม้นเพียงใบพฤกษาน่าบัดสี
ใช่วารีที่จะกร่อนใจก้อนหิน
ฤๅมาลีที่กอบกุมภุมริน
ก็แดดิ้นโดยง่ายได้เพื่อเดือน
หรือต้องรอพอคราวที่เจ้าเคลิ้ม
สองเนตรเริ่มเนือยแรงจะแข็งเคลื่อน
จึ่งต้อนรับดาวเรียมเข้าเยี่ยมเยือน
ได้ชมเดือนเพียงกายมิใช่ใจ
อย่านึกสิ่งนิ่งแสร้งว่าแกร่งกล้า
ปรารถนานั่นปราณีข้าที่ไหน
สั่นระริกระส่ำระส่ายอยู่ภายใน
เพียงเจ้าใช้ปลายตามาปรายมอง
-บำโบลเลบง- 16 ส.ค. 2550 03:34 น. - ID 106093 
770
2
0
16 สิงหาคม 2550 06:08 น. - comment id 704410
หวัดดีค่ะคนเก่าคนแก่ เอ๊ยคนเดิม ไปรบภาคใต้ กลับมาแล้วเหรอคะ อิอิ หายไปน้านนาน กลอน เพราะมากค่ะ
16 สิงหาคม 2550 10:02 น. - comment id 738900
โหแค่ปลายตายังทำให้คุณหวั่นไหวซะขนาดนี้... ถ้าเต็ม ๆ ทั้งสองตา...คุณแน่ใจนะว่าจะมีชีวิตรอดอยู่จนถึงเฒ่า..
17 สิงหาคม 2550 17:38 น. - comment id 739595
ใช้แค่สายตาก็ทำให้คนละลายลงตรงหน้าได้เลยนะนั่น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
