นอนเงียบ - -เงียบลำพังบนหาดทรายขาว นอนเหยียดกายนับดาวคืนฟ้าใส คืนข้างแรมพระจันทร์งามดวงเต็มใบ เพลิดเพลินใจความอ่อนไหวเข้ากล้ำกราย มีความเหงามานอนอยู่เป็นเพื่อน ลมพัดโชยมาเยือนแล้วใจหาย กลีบดอกแก้วลอยละล่องและเรียงราย ความทรงจำปลิวหายไปกับน้ำตา แม้ตรงนี้เป็นที่เก่าของเราสอง แว่วยินเสียงท่วงทำนองปลายขอบฟ้า ความรู้สึกที่เริ่มต้นจนเลยมา ฉันต้องนอนกอดหยดน้ำตาบนผืนทราย
4 สิงหาคม 2550 10:21 น. - comment id 733738
เพื่อนๆจ๋า.... ฝากกลอนบทนี้ของมารีนาด้วยนะจ๊ะ คอมเม้นกันบ้างน้า... รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ขอบคุณจ้า
4 สิงหาคม 2550 10:28 น. - comment id 733744
เรโกะมาแว้วจ้า ขอเรโกะไปนั่งเป็นเพื่อนนะคะ
4 สิงหาคม 2550 11:08 น. - comment id 733755
หยดน้ำตาไหลลงตรงทรายขาว ในคืนนี้ที่ดาวดับอับแสงสี เหลือเพียงจันทร์กระจ่างในค่ำแห่งราตรี สายลมที่มีก็ช่างเยือกเย็น กอดตัวเองอย่างไรก็ไม่อุ่น เท่ากับที่เธอเคยนุ่นตักฉันนอนอยู่ตรงนี้ เหลือทิ้งไว้เพียงภาพหลอนที่เคยมี จะทำอย่างไรต่อไปดีเมื่อที่ตรงนี้ไม่มีเธอ แวะมาเป้นกำลังใจคะ
4 สิงหาคม 2550 13:04 น. - comment id 733782
เฮ้วส์ มี!!! ครายก็ได้ ช่วยที ตะคริวกินเจ้าค่ะ คุณมารีนา ลุกขึ้นมาก่อน กวาดสายตาลงไปที่ทะเล ด่วน เอาห่วงยางมาด้วยเจ้าค่ะ ทีแรกก็กะว่าจะเป็นนางเงือกมายลแสงจันทร์ในทะเล เป็นเพื่อนแล้วเชียว ขอกระชากฟิวส์ หน่อยเจ้าค่ะ มาช่วยอาราเล่ก่อนเร๊ว วว จาจมแล้วเฮ้วส์ มี!!!
4 สิงหาคม 2550 19:30 น. - comment id 733883
มารีนาขอขอบคุณทุกความคิดเห็นมากนะคะ แต่คุณอาราเล่ทำเสียฟิวจริงๆด้วยเนอะคนกะลังเศร้าได้ที่ แต่ก็ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจกัน
5 สิงหาคม 2550 00:47 น. - comment id 733956
เศร้าจังเลย คุณมารีนา หนูรัญกำลังรู้สึกแบบนี้ เหง๊าเหงา เป็นกำลังใจให้นะคะ LOVE
6 สิงหาคม 2550 17:32 น. - comment id 734596
เพราะมากแต่ดูา
6 สิงหาคม 2550 21:38 น. - comment id 734678
เศร้าจังเลยอ่า