ส่งตะวัน

นายธนา

เย็นสายลมพรมผืนหญ้าช้าช้าสาย	
หอมกลิ่นอายใต้แสงแดดอันแผดร้อน
มองท้องฟ้ายามเย็นเห็นรอนรอน		
แดดแสงอ่อนผ่อนทุเราเริ่มเบาบาง
งามใบไผ่ไหวตามสายเฝ้าย้ายโยก		
ทิวอโศกโบกใบปลิวพลิ้วยอดขวาง
หางนกยูงชูช่อแดงเป็นแผงวาง		
ขนาบข้างคูณดอกเหลืองเบื้องประจิม
ทิวเสลาเคล้าสีม่วงพวงระย้า			
งามสง่าท้าแรงลมพรมสายอิ่ม
มวลเกสรอ้อนลมให้ชมชิม			
ให้ลองลิ้มความงามของยามเย็น
เมฆาเคลื่อนเยือนเยี่ยมเทียมภูผา              	 
ดูท้องฟ้าอ้อนแสงสวยด้วยตาเห็น
หลากสีสันงดงามล้ำดุจดั่งเป็น                        
จิตรกรรังสรรค์เส้นเห็นงามดี
อาทิตย์ลอยปล่อยกายเข้าชายฟ้า		
บอกอำลาโลกไปในวันนี้
คงสิ้นแรงเหนื่อยล้ามาเต็มที		
กับหน้าที่ตั้งแต่เช้าเฝ้าทำมา
สายลมแผ่วแผ้วผ่านยอดไม้ไหว		
หอมกลิ่นไอปรุงประทิ่นเป็นกลิ่นป่า
ด้วยไอดินคระเคล้ากลิ่นของใบหญ้า		
คราครั้งฟ้าอาบแสงแห่งตะวัน
งามเอ๋ยงามงามอาทิตย์ยามลับฟ้า		
ที่ช่องผามุมเขาขอบเขตขันธ์
จะจากไกลไปอีกแล้วหนอตะวัน		
ส่งหน้าที่ให้ดวงจันทร์สานพลัง
แล้วอาทิตย์ก็ซ่อนกายหายลับฟ้า                     
แสงนภาหมดสว่างอยู่ข้างหลัง  
ความมืดเริ่มเติมเต็มฟ้าพาพลัง                       
แห่งความขลังน่ากลัวทั่วทุกแดน