ณ เขตขันธ์อรัญญากว้างกว่ากว้าง ทุกเส้นทางทาบบ่าธนาสิน เพียบพูนสุขสำราญมาร่ำริน กระจ่างจินต์แจ่มฝันอันอำไพ พระอาทิตย์ทอแสงลงแหล่งหล้า ผ่านภูผา ลุ่มดอน แดนน้อยใหญ่ ทิวแถวเถื่อนเบ่งบานระบัดใบ กิ่งก้านไกว โบกร่ำตามลำลม มากแมกไม้ยืนหยัดขึ้นทัดฟ้า แล้วฉาบทาความงามใต้เงาร่ม ลำแสงสูรย์ส่องแทรกแล้วแฉกปม ปลิดระบม หม่นหมางจนร้างรา เถาไทรย้อยลัดเลี้ยวแผ่เกลียวทอด ตระกองกอดกุมร่างต่างพฤกษา ส่ำสัตว์อิงอาศัยร่มชายคา สืบพงศา สืบสราญอยู่นานนัก หน่วงคำนึงในฝันอันแสนสวย ร่มเย็นด้วยผืนพนาอาณาจักร รื้อรันทดนำทิ้ง แล้วพิงพัก ภายใต้หลักแหล่งละมุนแลสุนทรีย์ โน่นธาราไหลระลอกผ่านซอกหิน ระร่ำริน..รติรมย์..จนล้นปรี่ ค่อยซึมซับกำซาบอาบไมตรี ในท่วงทีแห่งธารสมานใจ ลมเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิวมาพลิ้วแผ่ว รวมตัวแล้วรำฟ้อนหวิวว่อนไหว ยังแห่ห้อมหอบกลิ่นประทิ่นไพร ยั่วยวนให้ จำนนต้องมนตรา ทุกช่วงแนวลำธารละหานห้วย เต็มเปี่ยมด้วยหมู่สัตว์มัศยา กลีบปทุมอวดช่อลออตา เปล่งปลั่งท้าทายแสงแห่งตาวัน ในฟ้านั้นล้วนนกผกโผผิน ตะบึงบิน ร่อนร่างสู่ทางฝัน สื่อรู้สึก..ลึกล้ำนัยสำคัญ ความมุ่งมั่นฤๅรอน ฤๅอ่อนเอียง เมื่อวิหค..ร่ายคำ..ลำนำนาท ขับเพลงพาทย์เพรียกพร้องทำนองเสียง โสตสดับแสนซึ้งซึ่งสำเนียง เสนาะเพียง ทิพย์สถานประทานพร นั่นค่างลิงโลดโผนกระโจนพฤกษ์ กระรอกฝึกกระแต..หัดไต่ขอน เหล่ากวางเก้งกรุ้มกริ่ม..ริมสาคร ควายป่าค้อนคลับคล้าย.จะงุนงง ฉันตระเวนท่องพนา..กว้างกว่ากว้าง ใจเหม่อคว้างลิ่วลอยจนลืมหลง ทั่วภาคพื้นหิมพานต์พิมานพง ดั่งบรรจงนิรมิตประดิดประดอย ดาษดาสินทรัพย์สุดนับค่า เสมือนมาซักทรวงเป็นสรวงสร้อย ทั้งยังคงส่อเค้าว่าเฝ้าคอย ประทับรอยอารมณ์ให้ร่มเย็น ณ ห้วงแห่ง..จินตนา ถึงป่าใหญ่ ช่างแสนอิ่มเอิบใจ ที่ได้เห็น แต่ภาพความสุขล้ำ ห่างลำเค็ญ ก็คงเป็นแค่ฝันเท่านั้นเอง..
หอมดอกลำดวน 18 มี.ค. 2550 22:12 น. - ID 100010 
3150
6
0
18 มีนาคม 2550 22:52 น. - comment id 672592
สวัสดีค่ะคุณหอมดอกลำดวนแวะมาอ่านกลอนเพราะ ๆ ค่ะ .. สบายดีนะคะ
18 มีนาคม 2550 22:58 น. - comment id 672598
19 มีนาคม 2550 00:24 น. - comment id 672630
สวัสดีครับ พี่หอมดอกลำดวน เข้ามาอ่านกลอนเพราะๆๆ พรรณนาเห็นภาพ และเสียงไพเราะมากๆคัฟ
19 มีนาคม 2550 02:59 น. - comment id 672644
กลอนน่าทึ่งมากค่ะ ถ้าจะให้แพรวแต่งอย่างนี้บ้าง คงจบไม่ลง อิอิ
19 มีนาคม 2550 07:06 น. - comment id 672655
19 มีนาคม 2550 07:44 น. - comment id 672678
. . .
19 มีนาคม 2550 08:01 น. - comment id 672692
เช้านี้มีสุริยุปราคาค่ะรีบออกมาจากพนามาสู่เมืองแป๊ปนึง เดี๋ยวหลงทางนะคะ
19 มีนาคม 2550 15:42 น. - comment id 673039
แวะมาชมธรรมชาติค่ะ..
20 มีนาคม 2550 05:00 น. - comment id 673319
คุณเพียงแพรว ดีจังใจ มีคนชมเราด้วย ตอนแรกกะว่าจะจบ แบบแสบๆ ที่รณรงค์ให้มนุษย์เลิกทำลายป่า แต่ว่าจะไม่หวาน แหะๆ เอาแค่ ให้ธรรมชาติงามๆ อยู่ในความฝันดีกว่า สลักพิณ พี่นางฟ้าอยู่ใน นรกเขตไหนเนี่ย อิอิ มาแต่งกลอนเย็นๆ ดับร้อนกันนะ เฌอมาลย์ เสียดายจัง ที่นี่เรานอนประมาณ สองโมงเช้า ถึง บ่ายๆ แล้วก็ดำรงชีวิตตอนกลางคืน ไม่ได้ดูแน่ๆ กุหลาบขาว
20 มีนาคม 2550 10:10 น. - comment id 673413
นานๆมีช้างเผือกโผล่มาที เขียนได้ดีมากๆ...มาร่วมชื่นชมครับ.... ว่าแต่ว่าทำไมใช้ชื่อว่า หอมดอกลำดวน หรือว่ามีความคุ้นเคยหรือผูกพันธ์กับทางศรีสะเกษหรือเปล่า เพราะดอกลำดวนเป็นดอกไม้ประจำจังหวัดศรีสะเกษจ่ะ........
20 มีนาคม 2550 12:17 น. - comment id 673530
โอ้โฮ!!! คุณหอมดอกลำดวน ผมขออนุญาตเดาไว้เบื้องต้นได้ไหมครับ (ถ้าผิดก็ขออภัยด้วยครับ) อิทธิพลจากหนังสือ คำหยาด ของ ท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กับ ดาวประดับราตรี ของ ท่านประยอม ซองทอง ใช่ไหมนี่? สังเกตการใช้คำ ชดช้อยย้อยหยดมธุรสวาทีอย่างนี้อ่านแล้วมีความสุขจัง ภาพพจน์ชัดเจนดีอีกต่างหาก ถือเป็นกลอนฝากฝีมือได้เลยหละครับ สิ่งที่น่าประทับใจคือพรรณนาความอันแจ่มแจ้งในทุกวรรค และบทจบอันคมคาย ทิ้งความเศร้าจางๆแทรกซึมมากับความสุขด้วย ณ ห้วงแห่ง..จินตนา ถึงป่าใหญ่ ช่างแสนอิ่มเอิบใจ ที่ได้เห็น แต่ภาพความสุขล้ำ ห่างลำเค็ญ ก็คงเป็นแค่ฝันเท่านั้นเอง.. นี่สิ ทิ้งทวนให้ข้อคิดคนได้ดีนัก กลายเป็นว่า บทนี้ใช้เป็นบทชมธรรมชาติก็ได้ เตือนสติคนให้หันมาอนุรักษ์ป่า รักษาสิ่งแวดล้อมก็ได้เช่นกัน ประโยชน์สองชั้นเชียวนะ ยอดเยี่ยมครับ
20 มีนาคม 2550 14:58 น. - comment id 673633
หอมดอกลำดวนโชยไกลเลยค่ะ
สุนทรภู่น้อย
20 มีนาคม 2550 17:10 น. - comment id 673708
Silver Snitch ท่าทางจะแปลไม่ออก เราก็เป็นคนซื่อๆ ใสๆ เลยสื่อกลอนไปอย่างนั้นเอง มนต์กวี หอมหวนลำดวนดง กลิ่นดอกไม้นี้ตราตรึงจิต ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งปัจจุบัน ที่จำใจร้างห่างภูมิลำเนา มาแดนไกล แต่น้องก็ยังคิดถึงแดนดอกลำดวน ถิ่นที่เกิด และที่ที่เกิดก็ มีสวนลำดวนใหญ่มากๆ ได้สัมผัสกับต้นลำดวน อย่างเดียว เลยคิดถึงบ้าน พี่มนต์กวีทายถูกต้อง จ่ะ ครูพิม ลำดวนน้อย จะขอร้อยสร้อยอักษรต่อไปเรื่อยๆ และสื่อกลอนหวานๆ กลอนสายใยแห่งรักให้มากที่สุด
20 มีนาคม 2550 17:15 น. - comment id 673711
พี่ตราชู ท่านพี่เก่งสมคำร่ำลือ ตอนนี้น้องได้รับ อิทธิพล จาก คำหยาด ดาวประดับราตรี เพลงขลุ่ยผิว แล้วก็ ระบำใบไม้ และต้องขอขอบคุณท่านพี่ตราชูที่ชมผลงานของน้อง นามนี้แต่งกลอนหวานๆ ทำให้จรรโลงใจดี ถ้าไม่รังเกียจ ก็อ่านกลอนของน้องที่เคยลงสิ อยากให้กลอนสมานใจพี่ บ้าง หยุดคิดเรื่องวุ่นวายในสังคม สักครู่ก็ยังดี แล้วมาอ่านกลอนหวานนี้ให้ชื่นใจ
21 มีนาคม 2550 10:02 น. - comment id 673967
ไพเราะมากเลยครับผม และก็มาขอบคุณที่จำผมได้นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
