kongdin
@@ผ่านสะพานเดชาฯพาครวญครํ่า
มองสายนํ้าเจ้าพระยาน่าอ้างว้าง
อดีต..ปรากฏอยู่มิรู้จาง
รักนี้ช่างเหนียวแน่นแม้นนานวัน
ถึงค่าย..จิรประวัติ..อึดอัดอีก
ดังถูกฉีกหัวใจให้สะบั้น
ศึกในอกเร้ารุกบุกประจัญ
ทหารนั้น..สุดช่วย...ต้องม้วยมรณ์
พยุหคีรี..ที่เราผ่าน
เห็นโรงพยาบาลพาลทอดถอน
อยากให้หมอรักษาใจแล้วใค่รจร
เพื่อนเพื่อนค้อน..มองหน้า..บ้าหรือไร
วัดเขาแก้ว..พยุหะประทับจิต
เคยพบมิตรดียิ่งกว่าสิ่งไหน
เธอผิดหวังมีเรา..เฝ้าปลอบใจ
จนเธอได้สติ..มิคิด..ตาย
วันนี้เกินดีใจเขาไปโรจน์
ดูแล้วอนาคตยิ่งสดใส
เรื่องเก่าเก่า..ผ่านผัน..กับวันวัย
นึก
722
0
0
หน้าส่วนตัว
