กระต่ายใต้เงาจันทร์
ไหววังเวงเงียบงันที่เวิ้งฟ้า
เดือนดารามอบรักทายทักถาม
ละอองฝนไอเย็นใต้ฟ้างาม
กลางดื่นดึกท่ามนิยามสงบงัน
หอมเอ๋ยหอมละอองฝนปนไอหมอก
ความหนาวเยือนมาบอกเจ้าจอมขวัญ
กลิ่นราตรีหอมเย้ายวนชวนชมจันทร์
กาลเวลาาแปรเปลี่ยนผันไฟฝันจาง
ใกล้รุ่งสางละอองฝนปนไอหมอก
ผีเสื้อเหย้าหยอก-ดอกไม้ ไม่คลายห่าง
หอมกลิ่นดินกลิ่นใบไม้ใต้ใบบาง
มีความรักแทรกระหว่างขึ้นกลางใจ
ธรรมชาติไม่เคยทิ้งมวลมนุษย์
มอบอากาศที่บริสุทธิ์สุขสดใส
ให้ร่มเงาแผ่กิ่งก้านมอบผลใบ
ธรรมชาติคือผู้ให้อย่างแท้จริง
แล้วมนุษย์ทำไมไยฉุดคร่า
ทำลายป่าให้สูญหายไปหลายสิ่ง
ธรรมชาติเกื้อการุนณ์หนุนเอื้ออิง
แต่มนุษย์กลับละทิ้งด
1523
6
0
หน้าส่วนตัว
