แสนเพลิดเพลินเจริญใจเมื่อได้เห็น น้ำกระเซ็นเร้นไหลในไพรสัณฑ์ หลั่งลัดเลาะเซาะหินบิ่นนานวัน ทุกก้อนนั้นมันมนจนกลมเกลา หินบางก้อนย้อนเอียงเฉียงแช่น้ำ ตะไคร่คล้ำช้ำเชียวเขียวครึ้มเข้า เหล่ามัจฉาปลาน้อยคอยเล็มเอา หลบซ่อนเจ่าเฝ้าหินกินตะไคร่ แต่บางก้อนซ้อนนาบทาบกระทบ ดั่งคาคบสบหินดินซ่อนใส่ จึงกำเนิดเกิดเฟินเจริญไว้ เขียวสดใสใบสะอาดน้ำสาดพรม ฉันเหม่อมองจ้องดูอยู่จนนาน ใจเบิกบานสราญไปให้สุขสม อยากให้ใจได้ดั่งหินน้ำรินพรม น้ำใจบ่มพรมจากใจใครทุกคน
567
1
0
หน้าส่วนตัว
