วิจิตร
นวลเนื้อนางเติมแต่งดั่งแสงจันทร์
ฟ้อนลาวัณย์ยิ้มแย้มยั่วยวนใจ
เชยเชื้อเชิญใจชายให้ชิดใกล้
สั่นรัวไหวลอยล่องตามทวงท่า
กรีดกรายร่ายรำงามยิ่งจำเริญ
เมียงมองเพลินเพริศพริ้งเสน่หา
ชายหลงไหลเจ้าแล้วแม่แก้วตา
จึงนำพามาลัยคล้องพุ่มพวง
ผ่านเพลาท่ารำยิ่งล้ำเลิศ
งามบรรเจิดเฉิดฉายชายห่วงหวง
กลัวแก้วตานางรำใครใคร่ควง
หลงติดบ่วงคารมผู้ชมปอง
จินตนาอารมณ์ของชายชื่น
ยามแลฝืนข่มใจมิไห้ร้อง
เพียงสบตาฝ้าฟางผิดทำนอง
ท่าทีฟ้องชายแล้วแม่แก้วขวัญ
แสงจันทร์ผ่องส่องนางให้ผิวผาด
งามดั่งวาดเนื้อนิ่มอิ่มน้ำนวล
ชายใคร่ชมบ่สมคงรัญจวน
ครางคร่ำครวญร่ำหาจนวางวาย
1345
10
0
หน้าส่วนตัว
