พระขรรค์เงิน
ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองหลาก
เป็นวันพรากคนรักจากใจฉัน
คนที่เราเฝ้ารออยู่ทุกวัน
เขาคนนั้นก็ได้ร้างห่างฉันไป
วันนี้จึงเป็นวันที่ฉันเจ็บ
ดั่งตอกเล็บเจ็บช้ำเกินห้ามไหว
เธอมีสุขแต่อีกคนสิทุกข์ใจ
น้ำตาที่รินไหลใจร้าวราน
แม้จะเจ็บแค่ไหนฉันยอมทน
ดั่งมีคนใช้อาวุธมาประหาร
ฉันคงชอกช้ำใจไปอีกนาน
แต่ขอผ่านมันไปด้วยน้ำตา
อยากให้เธอลองมาเป็นเช่นฉันบ้าง
คงอ้างว้างเปลี่ยวใจไห้โหยหา
ถ้าฉันเป็นคนที่เอ่ยคำลา
อยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นเช่นไร
เธอลองเป็นคนพบกับความช้ำ
ว่าจะทำเธอนั้นเป็นไฉน
ฉันอยากรู้ใจเธอคิดอย่างไร
กับเหตุการณ์เลวร้ายที่ได้เจอ
ถึงแม้เธอจะไม่แคร์ฉันแน่แล้ว
2928
2
0
หน้าส่วนตัว
