คือแสงรุ่งพุ่งหลาวจากราวฟ้า ณ ห้วงแห่งเวหาที่ห่วงหวง ในคืนที่ปวดร้าวของดาวดวง ดาวคงร่วงฟ้าคงเศร้าเหงาหัวใจ อฐิษฐานถึงแสงดาวที่พราวฟ้า อีกฟากหนึ่งของนิทราที่หลับไหล ว่าคิดถึงและไถ่ถามความห่วงใย ฟ้าแสนไกลดินแสนกว้างไม่ห่างกัน ฝากไปถึงคนนิทราเวลานี้ ฝากไปเยี่ยมห้วงฤดีเวลาฝัน ฝากแสงดาวแทนแสงรักไปปักปัน บอกรักนั้นว่ารักนี้...ไม่มีลืม
1017
1
0
หน้าส่วนตัว
