ปรางทิพย์
เปลวเพลิงเริงรุ่มร้อน วอดวาย
เผาร่างสุมมอดมลาย ก่อเถ้า
เหลือเพียงเศษกระจาย ปลิวเกลื่อน ใจนา
หวังเก็บรอยฝันเคล้า ต่างเนื้อนวลถวิล...
เหลือไว้เพียงเคียงร่างมิต่างซาก
ยามลาจากฝากทิ้งแม้สิ่งหวัง
ปล่อยผู้แพ้แผลตรมถมประดัง
ลืมความหลังครั้งเก่าแสนเศร้าใจ
ฤาจะเป็นเช่นกรรมกระหน่ำเสริม
รอยร้าวเริ่มเพิ่มหม่นสุดทนไหว
แม้ยังรักหักจิตดั่งพิษไฟ
เพลิงเผาไหม้ใกล้วอดมอดมลาย
จึงปลอบตัวหัวใจยามไร้เขา
เหงาแสนเหงา...เงารักนั้นหักหาย
ยิ่งไขว่คว้าล้าเกินเดินเดียวดาย
เสมือนตายสายใยใกล้ขาดลง
จำต้องสู้รู้ยากซากความหลัง
เงาบดบังฝังติดด้วยพิษหลง
ถ้อยวจีที่หมายสลายลง
2981
53
0
หน้าส่วนตัว
