ณธีร์
ใจหาย
เหมือนสาย น้ำไหล ไปลับลิบ
พัดพา ดอกไม้ ในป่าดิบ
วับวิบ พริบพร่า เลือนลาร้าง
ใจหาย
เหมือนกลาย หลงไป ในป่ากว้าง
เสาะหา แห่งหน จนทุกทาง
เวิ้งว้าง หวั่นไหว ล้วนไพรล้อม
ใจหาย
เหมือนสาย ลมเอ๋ย เคยโอบอ้อม
กลับโชก โบกพัด สะบัดตรอม
พะยอม จำพราก จากไปแล้ว
ใจหาย
เหมือนกลาย จากเพชร เป็นเกล็ดแก้ว
แตกหล่น ป่นไป จนไร้แวว
เคยแผ้ว ผ่องพรรณ สุนันทา
ใจหาย
เหมือนสาย ฝนหล่น เกลื่อนกล่นหล้า
แม้สวรรค์ ยังช้ำ หลั่งน้ำตา
สาดมา สาใจ ให้สากรรจ์
ใจหาย
คลับคล้าย คลับคลา ว่าเพียงฝัน
เมื่อเรา ต้องพราก จำจากกัน
คือวัน สูญสลาย สิ้นสายใจ ฯ
1187
8
0
หน้าส่วนตัว
