ปักปลายฝัน
ทุกวันเช้าตะวันฉายร่ายเวตมนตร์
ความหมองหม่นเลือนหายกลับกลายเปลี่ยน
เมฆปุยน้อยลอยล่องไปตามทางเกวียน
เหล่าวิหกผกผินเพียรเรียนทำงาน
แม้นฟ้าครึ้มดื่มด่ำกับพร่ำฝน
แม้นใจคนจะเศร้าหมองครรลองกาล
แสงตะวันกำลังร้องเรียกขาน
ฟ้าหลังฝนยังละลานงดงามตา
ถึงฟากฟ้าอันแสนไกลใจไปถึง
ห้วงคำนึงเปรียบฝันน้อยคอยเรียกหา
แต่อย่าลืมเพื่อนฟากฟ้าที่ยังครา
ส่องแสงมาดุจแสงใจให้กำลัง
ทุกวันเช้าตะวันฉายร่ายเวตมนตร์
ขึ้นโผล่พ้นตะวันออกเพียงลำพัง
สัตว์น้อยใหญ่มุ่งหน้าออกจากรัง
มนุษย์ถึงฝันฝั่งด้วยพันธ์ใจ
๒๒ มกราคม ๒๕๔๙ ๑๑.o๙
1280
2
0
หน้าส่วนตัว
