เบรฟฮาร์ท
ตัวฉันไม่ หล่อรวย สวยเพริศแพร้ว
เหมือนดวงแก้ว เพชรมณี สีสดใส
รูปก็ทราม นามมิเพราะ เสนาะใจ
หามีใคร เมียงมอง สองตาแล
ไม่มีรถ เก๋งนั่ง ทั้งไร้ทรัพย์
รักจึงลับ ลาไกล ใจเกิดแผล
ทุกคืนวัน หนาวเหน็บ เจ็บดวงแด
ด้วยเธอแปร เปลี่ยนผัน สิ้นฝันปอง
ฉันไม่มี ปริญญา มากำกับ
ไว้ประดับ อวดโก้ โอ่ผยอง
ยามความทุกข์ รุกเร้า เข้าครอบครอง
น้ำตานอง เหลือล้ำ ชอกช้ำใจ
ก็ฉันมัน ไร้ค่า ราคาต่ำ
มิดื่มด่ำ หวานหยด และสดใส
อนิจจา ครุ่นคิด ติดทรวงใน
หามีใคร รักจริง ยิ่งสักคน
จึงขออยู่ อย่างฉัน เลิกฝันเฟื่อง
หลายหลากเรื่อง ทำให้ ใจสับสน
ทั้งเรื่องรัก แหละใคร่ จำใส่ตน
เจียมกมล เพราะรู้ ไม่คู่ควร
1525
26
0
หน้าส่วนตัว
