เมจิคเชี่ยน
เมื่อตะวันหลับตาลงท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี
เป็นเวรยามที่พระจันทร์ต้องมาดูแลท้องฟ้า
พร้อมบริวาร ดาวดวงน้อยๆค่อยๆลืมตา
ส่วนฉันได้เวลาสอดส่องจ้องดูมัน
ทุกครั้งที่มอง มีคำถามเกิดขึ้นในใจ
พระจันทร์ ดวงดาว มีบ้างไหมที่เคยไหวหวั่น
ยามอ่อนแรงยามสิ้นแสงเจ้าจะทำอย่างไรกัน
จะเป็นเหมือนกับฉันหรือป่าว....มีน้ำตา
สงสัยฉันจะเป็นคนอ่อนแอ
แค่คำพูดแย่ๆรับไม่ไหวหัวใจจึงอ่อนล้า
ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินยังคงกัดกินทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา
พร้อมกับหยดน้ำใสๆข้างขอบตาทุกทีไป
ฉันรู้ว่าพระจันทร์ ดวงดาวจ้องมองฉันอยู่
ส่องแสงทุกครั้งให้ฉันรู้พร้อมกับคำว่าอย่าหวั่นไหว
แต่ถ้าคืนค่ำไร้จันทร์ไร้ดาว ความปวดร้าวคงมาก
608
3
0
หน้าส่วนตัว
