แก้วประเสริฐ
รักตาเหลือก
ยามเคียงคู่เกี่ยวคล้องสองแขนสอด
เดินอ้อนออดพร่ำเพ้อละเมอหวน
กาลผ่านพ้นนานเนิ่นเผอิญเรรวน
ต่างแยกชวนเสริมสร้างห่างเหินกัน
ครั้นมาพบอีกครั้งดั่งตาบอด
เหลือบแลยอดมิ่งชู้คู่มิ่งขวัญ
เขาคลอเคลียพรอดพร่ำเอื้อรำพัน
ผ่านหน้าฉันเหลือบแลไม่แน่ใจ
สิ่งทุกอย่างนั้นเคยผ่านในนอก
ทุกสิ่งบอกลึกล้ำต่ำนอกใส
แกล้งจ้องยิ้มมองดูรู้ภายใน
เธอเปลี่ยนไปดูได้ไม่หม่นเลย
พอวันหนึ่งผ่านพบประสบคู่
พลางมองดูฉันเฝ้าเราจึงเฉย
ทำกอดนวลคู่นางสร้างชมเชย
ปัดโธ่เอ๋ยตาเขียวแลเหลียวมอง
ฉันแกล้งคลอโลมเล้าปทุมมาศ
เนินพิลาสเนียนนูนเพิ่มพูนสอง
หันไปยิ้มส่วนใจนั้นหม
หน้าส่วนตัว
1239
4
0
