เมื่อคืนเพ็ญ เพียงเรา นั้นเปล่าเปลี่ยวอยู่คนเดียว ใต้เงา สะเดาขมเย็นลมเหนือ เมื่อผ่าน ราญระบมเคยนั่งชม จันทรา คราวันวาน คืนนี้ไร้ ใครเคียง อยู่เคียงข้าง สุดอ้างว้าง ในใจ เกินไขขาน ยังหวนคิด คำนึง ถึงเหตุการณ์ แม้เลยผ่าน นานแท้ แต่ไม่เลือนเก็บความหลัง ฝังใจ เอาไว้มั่นหาสุขสันต์ วันนี้ มิมีเหมือนทุกข์ที่กัก เก็บงำ คอยย้ำเตือนคอยบิดเบือน กลบหม่น เมื่อคนมอง
1314
3
1
หน้าส่วนตัว
