เกียรติ กรัชกาย
ระลอกคลื่นคืนไหลสู่ชายฝั่ง
กระแสถั่งถาโถมโหมกระหน่ำ
คลื่นก็คล้อยใจก็เคลื่อนเลือนความจำ
เมฆาคล้ำฟ้าฝนใจหม่นมัว
สายฝนรายปรายโปรยโรยสู่พื้น
สลายคืนโลกใต้ในความสลัว
หยาดรินไหลไล้โลมโหมระรัว
ชื่นฉ่ำทั่วทุ่งท้องทั้งผองไพร
ดอกไม้บานขานรับกับสายน้ำ
รุ้งเรียวงามทามทาบกับฟ้าใส
ขจรกลิ่นท้องทุ่งจรุงใจ
พนาไพรแว่วเสียงสำเนียงครวญ
แม้ความหวังยังไกลในภายหน้า
อดีตกาลผ่านมาพาจิตหวน
ลมระริกพลิกใจให้เรรวน
สรรพสิ่งหลากล้วนแต่ล่วงเลย
ปลุกหัวใจให้ตื่นในคืนมืด
อาจฝืนฝืดชีวีดีกว่าเฉย
หากจมใจในน้ำขุ่นที่คุ้นเคย
จะเฉลยคำถามใจเมื่อใดกัน.
หน้าส่วนตัว
1466
24
0
