ปอกำปั่น
เฝ้าครวญคร่ำถึงอยู่เเต่ตรู่สาง
สะอื้นพรางทอดเพียงสำเนียงเขา
เช้ายันค่ำคงคอยเเต่รอยเงา
อาวรณ์เร้าอารมณ์เกินข่มใด
ถึงคราทุกข์จำทนเปล่าป่นยิ่ง
ถูกเขาทิ้งจนท้อเกินรอไหว
น้ำตาเอ่อล้นอาบทอทาบใจ
จนหมองไหม้เปล่าเปลี่ยวอีกเดียวดาย
คิดถึงเขาเกินกว่าข่มตาหลับ
เวลาลับล่วงนานจนผ่านหาย
โอ้อกนี้ร้าวรอนขอวอนชาย
อย่าใจร้ายนักเลยด้วยเคยเคียง
โปรดเถิดนะเห็นใจผู้ไหวหวั่น
อย่าปิดกั้นขอเเต่เเค่ยินเสียง
ใจดวงเจ็บช้ำจังด้วยหวังเพียง
ยินสำเนียงเขาเอ่ยเปรยวาจา
หรือเขามีคนใหม่จึงไกลกลับ
มา*เลือน*ลับลืมเราคอยเฝ้าหา
เคยพร่ำกล่าวคำกรุ่นคุ้นอุรา
วันนี้หนาร้างกันปล่อยฉันคอย
หากว่าห่างเปลี่ยนหายจ
1277
4
0
หน้าส่วนตัว
