ฟ้าก็หม่นพื้นก็มัวสลัวสลาง หมู่เมฆาท่ามฟ้ากว้างบดบังฟ้า แต่แววหม่นหมองไหม้ในดวงตา กลับหม่นหมองยิ่งกว่าบนฟ้าไกล สิ่งไร้ค่าใครทิ้งขว้างมาทางนี้ แต่ที่นี่จะไร้ค่าก็หาไม่ ทุกทุกอย่างยังช่วยเสริมเพิ่มแรงใจ เลี้ยงชีวิตให้เป็นไปในโลกกลม หนึ่งมือกำถุงผ้าบนบ่าซ้าย เอาไว้ใส่สิ่งสรรอันเหมาะสม หนึ่งมือถือไม้เขี่ยของที่ปองชม ที่จ่อมจมใต้ฝ่าเท้าเจ้าก้าวไป ชีวิตในแดนเถื่อนยังไม่ถอย ไม่รอคอยวาสนามาอวยให้ ยังต่อสู้ดิ้นรนยังมีไฟ ตัวเราหล่ะเป็นใครทำไมท้อ
1118
7
0
หน้าส่วนตัว
