เจ้าจันทร์ฉายหายจากฟ้าคราเศร้าโศก ก็วิโยคหวนไห้อาลัยหา เจ้าไม่ฉายไม่ชื่นคืนอำลา แสนเหว่ว้าชอกช้ำระกำครวญ ฝนก็โปรยโรยรินดั่งสิ้นหวัง น้ำตาหลั่งไปกับฝนก่นกำสรวล เจ้าเนื้อนิ่มพิมพ์แนบ แอบอกอวล ทิ้งเจ้านวลให้ร้างห่างดายเดียว จะตามจันทร์เจ้าขามาอีกหน แหวกสายฝนค้นหาคราเปล่าเปลี่ยว ก็เหลือบเห็นดาวเกลื่อน เดือนรูปเคียว รีบคว้าเกี่ยวเอาไว้ไม่ให้จร จะกล่อมขวัญจันทร์เจ้าเย้าหยอกเล่น รอเดือนเพ็ญจันทร์เต็มดวงทรวงสมร ชวนลมฝนมาจุนเจือเอื้ออาทร รักก็ย้อนคืนใจไปอีกครา
1043
8
0
หน้าส่วนตัว
