ริมถนนคนพ่านผ่านไปมา หญิงชราหน้าเศร้านั่งเฝ้าอยู่ พูดร้องขอรอสตางค์พลางมองดู น่าอดสูผู้ใดไม่เมตตา ลูกหลานเหลนเวรกรรมช่างทำได้ ใยจึงไร้น้ำใจได้จริงหนา ทิ้งแม่เฒ่าเก่าแก่แลชรา ทนก้มหน้าท้าแดดที่แผดแรง เธอเคยเป็นเช่นแม่ดูแลเรา จึงควรเฝ้าเอาใจใส่ไม่หน่ายแหนง อย่าทอดทิ้งเธอไว้ไร้เรี่ยวแรง มิควรแล้งแห้งน้ำใจมีให้กัน ช่วยอุ้มชูดูไว้ให้เลิศหรู คอยเลี้ยงดูชูไว้ให้สุขสันต์ หมั่นดูแลแม่เฒ่าเฝ้าทุกวัน น้ำใจนั้นนำท่านพลันสุขใจ
613
3
0
หน้าส่วนตัว
