ยามหมดรักก็หมดเรื่องเขียนกลอนรัก ใครจะชักจะชวนก็ม้วนหนี ไม่ว่ากาพย์กลอนกานต์งานกวี หมดอารมณ์เหลือที่คิดร่ายคำ ไม่ต้องหาขนมมาหลอกล่อ โตเกินพอคิดเห็นเป็นเรื่องขำ จะเต้นลิงเต้นค่างอย่างที่ทำ คิดจะอำให้เค้นเข็นเรือกลอน ช่อดอกไม้สีสดงดไว้เถิด เดี๋ยวอาจเกิดคำร้ายกลายมาหลอน อย่ามาทำหน้างอให้ง้องอน เดี๋ยวกระเด็นกระดอนทำเล่นไป อยากให้เขียนกลอนรักแทบชักดิ้น ทำเล่นลิ้นปลิ้นปล้อนป้อหวานใส่ เดี๋ยวแม่ถอดกลอนประตูสู่หัวใจ ชวนรักกันง่ายกว่าไหม .. อ้าว .. หายไปไหนแว้วววว .. ??? ..