burst
วันนี้เดินดินกินข้าวแกง
สองขายังมีแรงพอเดินไหว
สลดหดหู่หนอ...ช่างท้อใจ
ชั่นเข่าเหงาได้ก็เพียงเรา
จะร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตา
จะหัวเราะออกมาก็เงียบเหงา
ได้ยินเพียง...เสียงของใจ....ไหวแผ่วเบา
ลมหายใจที่ไม่เข้าข้างตัวเอง
ทำไมหนอชีวิต...คิดไม่ถึง
ก่อนนั้นก็ดื้อดึงและอวดเก่ง
อุปสรรคหน้าไหนไม่เคยเกรง
เริงละเลงชีวิตไม่คิดกลัว
ยามนี้เพียงชันกายหมายลุกขึ้น
ยังเมามึน...ไม่รู้...สู้ดีชั่ว
เท้าจะพาไปทางไหนไม่รู้ตัว
มือปีนป่ายไปมั่ว...เหมือนมัวเมา
ชีวิตล่มล้มละลายไร้ทางแก้
ถูกเหยียบซ้ำย่ำแย่....แคร์ใครเขา
ที่ถูกเค้าแนมเหน็บเจ็บใจเรา
ถูกของเขา..ก็เรา....เป็นคนทำ
ยามคนล้มอย่าข้าม..เขา
621
2
0
หน้าส่วนตัว
