สาดแสงเพ็ญเดือนเด่นในคืนหนาว ประกายดาวร่วงหล่นแต่หนไหน ห้วงแห่งฟ้าว้าเหว่เห่กล่อมใคร ลมระบัดพัดใจให้ใครครวญ แลน้ำค้างหยาดมาเพลานี้ ณ ราตรีแห่งเหงาเศร้ากำศรวล สไบแพรผืนใดให้ห่มนวล ทุกสิ่งล้วนมิเทียมเท่าเงาพี่ชาย หนาวเนื้อหนาวใจหนาวสายหมอก อวลกลิ่นดอกราตรีบ่มีหาย สัตบรรณยืนต้นอยู่เดียวดาย มองดั่งคล้ายนวลละออ...รอพี่ยา ดูแสงเพ็ญยังเด่นในคืนหนาว ยิ่งเจ็บร้าวในคืนไร้...สเน่หา วอนลมหนาว...ดาว...หมอก...จงพัดพา รัก...คิดถึง...อาลัยหา...ทุกตราตรึง
1196
6
0
หน้าส่วนตัว
