อรุณสุข
อยากฝากดาวพราวนภาบนฟ้ากว้าง
อย่ารู้ร้างแรมรานภาศรี
ในคืนเหงาเศร้าศลย์ถึงคนดี
ฝากวจี..ถึงนุช..ที่สุดไกล
ประจงมองดาวพราวบนราวฟ้า
ดั่งสบตา..นวลปรางสว่างไสว
ยิ่งกำสรวล..หวนจิต..ถึงมิตรไกล
จึงฝากไป..สารสนอง..ถึงน้องยา
ใช่จะแกล้งแต่งเล่น..เช่นกะล่อน
มาเว้าวอน..อ้อนคำ..ดั่งพร่ำว่า
ด้วยคิดถึงทรามวัย...คนไกลตา
อยากพบพา..พักตร์เสนอ..ให้เธอมอง
ยังห่วงใยคนดี...ไม่หนีร้าง
มิจืดจาง..รักเรา..แลเศร้าหมอง
ยังสมัคร..มั่นอยู่..เป็นคู่ครอง
ให้สมปอง..สมใฝ่..ดั่งใจจง
ฝากวจี..ที่พร่ำ..ลำนำเพ้อ..
อย่าให้เก้อ..ถึงคนงามตามประสงค์
จะมองดาวพราวนภา..จวบลาลง
ถึงสุดตรง..ฝั่งฟ้า..นภาปลาย...