สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย ยามท้อแท้เหนื่อยใจ หมดสิ้นหวัง หมดกำลังต่อสู้หมดทุกสิ่ง หมดเรี่ยวแรงหัวใจที่พักพิง ก็มีเธอหนึ่งสิ่งพิงพักใจ ฉันเหนื่อยเหลือเกิน บนทางเดินที่ไม่มีใครห่วงหา ฉันล้มลงจนไม่อยากจะลุกขึ้นมา หนทางความฝัน ข้างหน้า ช่างห่างไกล ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ฉันยิ่งเดินยิ่งพยายาม มากเท่าไหร่ ก็เหมือนหลงอยู่บนหนทาง ที่เดินไป ฉันไม่มีเรี่ยวแรงความหวังใด ๆ จะก้าวเดิน ฟ้าหลังฝนในวันหน้า..... รู้ไหมว่างดงามแค่ไหน ยอมช้ำวันนี้แล้ววันหน้าคงภูมิใจ เมื่อหันหลับมามองใหม่ พบเพียงเศษความหวั่นไหวของวันวาน ทุกนาทีที่ยังหายใจ มีคนคอยห่วงหาอาลัยอยู่ข้างๆ เป็นตะเกียงให้เมื่อเธอหลงทาง ยามอ้างว้างคอยอยู่เคียงข้างใจ
23 ธันวาคม 2549 11:44 น. - comment id 639073
ใช้สีแสบตามาเรยอ่ะ
23 ธันวาคม 2549 13:50 น. - comment id 639107
เพียงเสี้ยวความรู้สึก...ความเหงา เพียงเสี้ยวอารมณ์ แผ่วเบา หวั่นไหว เพียงเสี้ยวความเศร้า รุมเร้า ในหัวใจ กลับไปนอน ให้สบาย คงบรรเทา ........................... เพียงเสี้ยวของเวลาที่พานพบ ที่ใจต้องประสบพบความเหงา ลองใช้ใจดีดี ช่วยขัดเกลา ที่เหงาเพราะตัวเรา ใช่เพราะใคร ........................... เหงาไรมากมายจ๊ะน้องชาย เห็นเล่นเกมทุกวันอ่ะ ไม่น่าจาเหงาน๊ะ หุหุ ไปกินข้าวหล่ะจ้า เด๋วอ่านหนังสือต่อจาสอบพรุ่งนี้หล่ะ
24 ธันวาคม 2549 11:11 น. - comment id 639270
ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่เหงา เที่ยวเคว้งคว้างว่างเปล่าตามทางฝัน หนทางข้างหน้าเหนื่อยล้าผาชัน แต่ที่นี่ยังมีฉันเคียงข้างเธอ
24 ธันวาคม 2549 19:50 น. - comment id 639402
ดัคับพี่เจนเห็นหายไปนานทำอะไรอยู่หรอ