...หัวใจเดียวกัน...
ณ ณิชา
... หัวใจเดียวกัน...
แม่..แม่จ๋า..
๑ โอ้แม่จ๋า..ลูกเกิดมามีกรรมหนัก แม่ที่รักก็มาพรากไปจากหนู
พอลูกคลอด แม่ก็สิ้นไร้วิญญู เหลือเพียงผู้เป็นพ่อก็ร้าวรอน
แม่จ๋า แม่..ไม่รู้..หนูแสนเหงา เพราะพ่อเขาเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
พ่อลืมหนู ทิ้งแม่ไปไม่อาทร ปล่อยลูกนอนเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
แม่จ๋า แม่..รู้ไหมใจลูกคว้าง เหมือนถูกขว้างเขว้งไกลใจลูกหาย
พ่อเขามีคนใหม่ไว้แนบกาย พ่อสบาย แต่..หนูทุกข์ สุขร้างรา
แม่จ๋าแม่..อยู่ที่ไหนในโลกนี้ แม่คนดี อยู่ภพไหน ลูกไฝ่หา
ลูกมืดมิดอับเฉา เบาปัญญา ขอแม่มา เตือนลูกให้ถูกทาง..
ลูก..ลูกจ๊ะ...
๑ โถ ลูกแม่ จะเศร้าไปทำไมจ๊ะ ก็นี่ล่ะ..ชีวิตคนต้องหม่นหมอง
ลูกโตแล้ว ก็ควรคิดพินิจตรอง ใช้สมองที่แม่ให้อย่าได้เดา
พ่อเขามีคนใหม่ใช่ไหมลูก ความพันผูก ย่อมแปรไปไม่เหมือนเก่า
คือ..ชีวิต ต้องรู้จักว่าหนักเบา ปล่อยพ่อเขา ให้มีสุข อย่าทุกข์ใจ
แม่จะคอยเป็นเพื่อน ย้ำเตือนจิต ยามลูกคิดผิดห่าง ทางแก้ไข
แม่จะอยู่ คู่กับลูกตลอดไป คือหัวใจ ตั้งแต่คลอดตลอดมา.........
หมายเหตุ..แม่ได้เสียชีวิตหลังจากคลอดลูกได้เพียง 1 วัน...