ยามสายัณฑ์เสียงหวีดเวกช่างวังเวง ช่างน่าเกรงขามกระไรไร้ผู้คน เสียงดังลั่นทุกรอบด้านสุดจักทน เดินหนีเสียงหลายหนยังได้ยิน เคยได้ยินเสียงหัวร่อช่างสุขใจ แต่ทำไมครานี้น้ำตาไหลริน ความลำพังมิเคยมาเยือนอาจินต์ คิดถวิลวันสดใสมิลำพัง หาใครสักคนจักมาเป็นสหาย จักพาไปสถานที่เหมือนดังความหลัง อยากหัวร่ออยากสุขใจทุกๆครั้ง มิลำพังมิวังเวงเพียงเดียวดาย ยามราตรีไร้แสงจันทร์คอยภาวนา ครั้งสุดท้ายเถิดหนาลำพังกายใจ อยากเห็นแสงจันทร์ส่องอย่างเฉิดฉาย พร้อมสหายอยู่คู่กายมิลำพัง